Woensdag 11/12, 21.10 – Canvas
Wat doet borstkanker met je leven, meer bepaald je liefdesleven? Phara de Aguirre, die zeven jaar geleden zelf door de ziekte werd getroffen, sprak met diverse lotgenotes. Veel wil ze nog niet over het resultaat verklappen. ‘Ik heb er lang aan gewerkt om van dit programma een mooi en rijk geheel te maken. Het is als mijn schat, en die wil ik niet zomaar prijsgeven. Ik nodig de mensen daarom van harte uit om te kijken.’
Was dit programma een idee van jezelf of een suggestie van Canvas?
PHARA DE AGUIRRE: Ik liep al enkele jaren rond met het idee om voor televisie iets over de impact van borstkanker te maken. Elke kanker is als een bom onder je leven, je relatie… Die moet je verwerken. Bij borstkanker word je ook nog eens geraakt in je vrouwelijkheid. Nadat mijn voorstel voldoende gerijpt was, heb ik met Canvas een toegewijde redactie bij elkaar gezocht.
Is Liefde in tijden van kanker een persoonlijk werkstuk geworden?
DE AGUIRRE: Nee, net niet. Ik heb een tijd geleden al besloten om mijn werk en mijn persoonlijke leven strikt gescheiden te houden. Ik heb in het verleden voldoende over mijn ziekte getuigd. En achter de schermen wil ik mensen nog wel te woord staan – ja, zelfs mijn borst tonen als dat kan helpen – maar op de bühne wil ik mij toespitsen op wat ik goed kan: tv maken. Ik ben journalist geworden om anderen hun verhaal te laten vertellen, maar ik herken natuurlijk heel veel in de verhalen van de getuigen in Liefde in tijden van kanker.
Was je verrast door de bereidwilligheid van de getuigen om te praten?
DE AGUIRRE: Eigenlijk wel. Ik ben hen dan ook bijzonder dankbaar voor hun openheid. En ik hoop dat ze tevreden zullen zijn met het geheel dat ik met hun diverse getuigenissen heb gemaakt.
Waren er veel mensen bereid om te praten?
DE AGUIRRE: Ja, doordat we ons goed hebben kunnen voorbereiden, beschikten we over vijftigtal getuigen. Veel meer dan ik vooraf had durven hopen. Dat bewijst ook dat we met het onderwerp een realiteit raken.
Wat is de juiste sfeer om zo’n delicate interviews in het bijzijn van een productieploeg te voeren?
DE AGUIRRE: Dat was niet evident, maar de hele ploeg bestond stuk voor stuk uit vakmensen die weten hoe je zoiets sereen aanpakt. En zelf maakte ik er mijn werk van om vooraf het vertrouwen van de mensen te winnen. Of ze in mij een rolmodel zien? Ik hoop van niet. Omgekeerd bewonder ik hen omdat ze mij hun verhaal wilden geven. En ja, ik heb een reputatie van harde interviewster, maar ik kan ook nog heel wat andere registers bespelen.
En hoe breng je zulke getuigenissen in beeld in een tijd waar een aaneenschakeling van talking heads op televisie not done is?
DE AGUIRRE:(plagend) Aah, wait and see. Ik ga niet verklappen wat we hebben gedaan. Uiteraard zijn we begonnen met de denkoefening, een leuke overigens, over hoe we dit delicate onderwerp in beeld brengen. Ik denk dat we ook iets goeds hebben bedacht. Er is gewaakt over het hele plaatje. Liefde in tijden van kanker wordt geen tranendal, er is ook ruimte voor een beetje humor.
Ga je het onderwerp nu voor jezelf afsluiten?
DE AGUIRRE: Ik hoop van wel, maar ik heb eerder al gezegd dat je onder kanker nooit een streep kunt trekken, alleen een stippellijn. De ideeën blijven komen. Ik heb voor Liefde in tijd van kanker zo veel mooie verhalen te horen gekregen. Ik kreeg ze niet allemaal in de uitzending, dus begin ik nu toch weer te denken aan een boek. Dus afsluiten? Never say never.
(H.V.G.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
