In de spookhuisthriller The Woman in Black verdrijft Daniel Radcliffe zijn innerlijke demonen en… de geest van Harry Potter. De 22-jarige wereldster over Hammer Horror, het post-Pottertijdperk en opgroeien in publiek. ‘Er is een dunne lijn tussen zelfkritiek en zelfhaat en ik zwalp voortdurend tussen beide.’
Kleine jongens worden groot. Het is een biologische wet waaraan ook Daniel Radcliffe, oftewel de acteur formerly known as Harry Potter, niet ontsnapt. Nu na elf jaar en acht films het doek is gevallen over de hyperpopulaire franchise, is Radcliffe vastbesloten om de tovenaarsschool van Hogwarts in de achteruitkijkspiegel te laten.
De eerste film waarin hij zonder Harry’s ziekenkasbrilletje mag opdraven, is de huiverfilm The Woman in Black. Radcliffe vertolkt de jonge advocaat Arthur Kipps, die gekweld wordt door herinneringen aan zijn recent overleden echtgenote. In een behekst huis op het platteland krijgt hij ook nog met een wraakzuchtige geest af te rekenen – met alle huiveringwekkende kreten, krakende vloeren en wiegende kroonluchters van dien. Wie wil weten of Radcliffe ook zonder Ron, Hermione en co de spoken verslaat, weet dus waarheen.
The Woman in Black, geregisseerd door Eden Lake-revelatie James Watkins, is een productie van de legendarische Britse Hammer studio. Een verrassende productie, want de studio probeert na jaren van inactiviteit en een paar mislukte reanimatiepogingen opnieuw aan te knopen bij zijn roemruchte verleden als gothic horror-fabriek. Daarenboven betreft het een verfilming van Susan Hills gelijknamige huiverbestseller uit 1983, die als toneeladaptatie ook nu nog altijd voor volle zalen en rechtopstaande haren zorgt in het Londense West End.
‘In tegenstelling tot al mijn vrienden heb ik het toneelstuk nooit gezien’, bekent Radcliffe, die ondanks zijn mature look in de film nog niets aan jongensachtigheid heeft ingeboet. ‘In Engeland is het bijna een verplichte schooluitstap, maar aangezien Harry Potter me van school hield, heb ik dat gemist. Ik heb ook de eerdere tv-film nooit gezien, terwijl Adrian Rawlins, die in Potter mijn vader speelt, er ook in meedoet. Blijkbaar heeft de Potterfamilie een monopolie op dit materiaal. (Lacht)‘
Wat betekende de term Hammer Horror voor jou?
DANIEL RADCLIFFE: Het betekende Christopher Lee, Peter Cushing en Dracula, de Hammerfilm die ik minstens één keer per jaar op tv zag. De herlancering van de studio komt op het juiste moment, want ik behoor tot de laatste generatie die ermee is opgegroeid. De vader van de make-upartieste met wie ik voor Harry Potter jaren heb samengewerkt, was trouwens de grimeur van veel Hammerklassiekers. Nóg een bizarre connectie dus.
Klopt het dat ‘The Woman in Black’ aanvankelijk in 3D zou worden gedraaid?
RADCLIFFE: (Zucht) Dat was voor regisseur James Watkins en ik aan boord kwamen. Ik ben geen fan van 3D, ik zie niet in wat het zou bijbrengen.
De laatste Potterfilms waren toch ook in 3D?
RADCLIFFE: Weet ik, en ik heb altijd gezegd dat ik er niet van hield. We hadden die films niet in 3D gedraaid. Ik vond het dus verkeerd om ze in 3D uit te brengen, gewoon omdat je dan duurdere tickets kunt vragen. Ik heb de indruk dat veel mensen al op 3D uitgekeken zijn. Wat was visueel de meest indrukwekkende blockbuster van de jongste jaren? Inception, en die was gewoon in 2D.
Harry Potter van je afschudden wordt niet eenvoudig. Heb je lang getwijfeld of dit wel het juiste project was?
RADCLIFFE: Eigenlijk niet. Ik heb het script gelezen op het vliegtuig van Londen naar New York, waar ik het grootste deel van 2011 heb gewoond en gewerkt. Toen ik landde, wist ik: ‘Dit is het.’ Het was spannend, aangrijpend en het was af, beter dan de drie andere scripts waarmee ik bezig was. Toen ik vervolgens James Watkins ontmoette en bleek dat hij geen ordinaire horrorfilm, maar wel een menselijk drama wilde maken, heb ik toegehapt. Ik was nerveus toen ik James voor het eerst zag. Ik had net zijn debuut Eden Lake gezien, een van de gemeenste films ooit, net omdat het geen bloedballet is, maar een thriller met herkenbare situaties die compleet ontaarden. Gelukkig bleek hij in het echt een lieve, verlegen vent.
Ben jij een horrorfan?
RADCLIFFE:(Knikt)The Shining van Stanley Kubrick is een van mijn favoriete films. De manier waarop Kubrick doordringt tot de geest van een man die langzaam gek wordt, is fenomenaal. Enger dan dat wordt het niet. Ook The Others van Alejandro Amenábar en Straw Dogs van Sam Peckinpah vind ik geweldig, die hebben we trouwens ter voorbereiding nog eens bekeken.
‘The Woman in Black’ is volwassener dan de Potterfilms, maar toch is het opnieuw een fantasyfilm met spoken. Wilde je op veilig spelen?
RADCLIFFE: Ik weet dat iedereen denkt: ‘Wat zal Harry Potters volgende stap zijn?’ Daarom wilde ik een film kiezen die je na twintig minuten helemaal in het verhaal meezuigt. In het begin denken sommige kijkers misschien nog: ‘Hé, dat is Harry zonder brilletje.’ Na de proloog zie je hopelijk alleen nog Arthur Kipps, een getormenteerde jonge advocaat. Aangezien ik zelf nooit had gedacht dat een horrorfilm mijn eerste post-Potterproject ging worden, zal het ook voor het publiek een verrassing zijn. Bovendien schat ik James als regisseur erg hoog in. Iedereen wil met Martin Scorsese, Steven Spielberg, Michael Mann en Christopher Nolan werken, maar misschien is James wel de volgende Nolan. Ook hij combineert een Europese gevoeligheid met Amerikaanse ambitie. James zal het horrorgenre overstijgen. Daar ben ik zeker van.
Vrees je niet dat ‘Harry Potter’ deuren voor je gesloten heeft, zoals ‘The Lord of the Rings’ dat heeft gedaan voor Elijah Wood?
RADCLIFFE: Als Potter deuren gesloten heeft, dan heeft Equus (het toneelstuk waarmee Radcliffe in 2007 opschudding veroorzaakte door naakt op het podium te verschijnen; nvdr.) die weer geopend. Dat was het belangrijkste wat ik tot nu toe heb gedaan. Belangrijker dan Harry Potter. En belangrijker dan How to Succeed in Business Without Really Trying, de musical waarmee ik elf maanden op Broadway stond. Met Equus heb ik getoond dat ik geen risico’s schuw en op veel fronten inzetbaar ben. Toen heeft Hollywood gezien: ‘Die knul meent het, hij is meer dan een merk.’ Ik wil de komende jaren vooral independentfilms doen. Kleinere, karaktergedreven projecten. Om me te bekwamen in mijn vak en hopelijk even goed te worden als Gary Oldman. Toen ik Gary bezig zag op de set van The Prisoner of Azkaban (de derde Potterfilm; nvdr.) zijn mijn ogen opengegaan. Dat is de dag waarop ik beslist heb: acteren is wat ik de rest van mijn leven wil doen.
Je volgende film wordt ‘Kill Your Darlings’, een biopic over de homoseksuele Joods-Amerikaanse beatdichter Allen Ginsberg.
RADCLIFFE:Klopt. Ik speel de negentienjarige Ginsberg en het gaat over een mysterieuze moord die als het ware de geboorte van de beatcultuur vormt. Ook Jack Kerouac en William Burroughs draven erin op. Normaal beginnen we in maart te draaien. Aangezien ik zelf ook poëzie schrijf – of tenminste toch probeer – kijk ik er enorm naar uit.
Je hoopt even goed te worden als Gary Oldman, maar in een recent interview zei je dat je in sommige Potterfilms als een houten plank loopt te acteren.
RADCLIFFE:(Grijnst) Er is een dunne lijn tussen zelfkritiek en zelfhaat, en ik zwalp voortdurend tussen beide. Het eerste is nuttig. Het tweede is destructief. Vooral de zesde film zit me nog altijd dwars. Ik had een zwaar drankprobleem toen die werd gedraaid en stond vaak dronken op de set. Als ik de film opnieuw bekijk, zie ik een luie, zelfgenoegzame acteur. Na die film ben ik gestopt met drinken en dat zie je ook aan mijn spel.
De door jou bewonderde Stanley Kubrick zei ooit: de reden waarom mensen van spookverhalen houden, is omdat ze hen de geruststellende gedachte bieden dat er een hiernamaals is. Mee eens?
RADCLIFFE: Een lastig vraagstuk. Ik geloof niet in spoken of het hiernamaals. Ik denk dat de populariteit te maken heeft met het feit dat ze ons de ruimte laten om bruggen te bouwen tussen het leven en de dood. Zou het niet fantastisch zijn als je met een overleden geliefde kon praten? Of met grote geesten als Shakespeare of Einstein. Of met Allen Ginsberg? Kan hij me meteen helpen met mijn volgende rol. (Lacht) Aangezien ik niet religieus ben, ben ik zelden met geesten bezig.
Je bent Joods, maar niet religieus.
RADCLIFFE:(Knikt) Zo is het. Mijn moeder is joods en mijn vader protestants. Mijn ouders hebben me prima opgevoed, in de zin dat ze me nergens voor hebben afgesloten, maar ook niets aan me hebben opgedrongen. Ze hebben me verschillende ideeën aangereikt, waarna ik op mijn veertiende heb besloten dat dingen als het hiernamaals voor mij geen steek houden. Ik ben een atheïst. Voor mij is dat de meest comfortabele manier van leven.
Begin dit jaar was je gastpresentator van ‘Saturday Night Live’ toen zangeres Lana del Rey er een beroerde beurt maakte. Achteraf heb je haar fel verdedigd: omdat je fan bent of omdat de mediabashing herkenbaar was?
RADCLIFFE: Beide. Ten eerste: dat optreden was lang niet zo slecht als die haatberichten deden vermoeden. Ze was nerveus. Meer niet. En ten tweede: ik weet inderdaad wat het is om kritiek te moeten slikken die niets met je prestaties, maar vooral met je succes te maken heeft. Sommige mensen prijzen je eerst de hemel in, maar zijn nog blijer als ze je daarna weer van je voetstuk zien donderen. Lana del Rey is een zangeres die een liedje heeft geschreven en dat liedje voor een publiek heeft gezongen. Ze is geen terroriste. Willen mensen eens ophouden, alsjeblief?
Het zit je blijkbaar nog altijd dwars.
RADCLIFFE: Ik heb het makkelijker gehad dan zij. Lana’s ster is plots geëxplodeerd, terwijl ik de tijd heb gekregen om aan mijn bekendheid te wennen. Toen ik twaalf was, had ik geen idee hoe groot Potter zou worden, maar ik heb tien jaar mediatraining gehad. Dat heeft geholpen.
Ook om roddels te relativeren?
RADCLIFFE: Zeker. Als je mijn naam googelt, zijn ‘Daniel Radcliffe gay’ en ‘Daniel Radcliffe alcoholic’ de eerste suggesties, nog voor Harry Potter of The Woman in Black. Fantastisch toch? Ik heb vooral geleerd om de humor van dergelijke dingen in te zien. (Lacht)
THE WOMAN IN BLACK
Vanaf 14/3 in de bioscoop.
DOOR DAVE MESTDACH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
