EEN SEKSBOM MET HUMOR. DE JONG GESTORVEN JEAN HARLOW GING DE GESCHIEDENIS IN ALS DE EERSTE ACTRICE DIE SEKS GRAPPIG KON MAKEN.

Dinner at Eight (1933) – Libeled Lady (1936)

FILMS: *** EXTRA’S: ** (WARNER)

Films. Zo maf waren haar figuur (bij voorkeur verpakt in een dunne, nauwsluitende satijnen jurk) en haar hoog piepstemmetje dat elke melodramatische scène waarin Jean Harlow speelde meteen in een farce veranderde. Haar rare manier van spreken was al even opvallend als haar platinablonde haar. Volgens George Cukor, regisseur van Dinner at Eight, een van haar twee films die nu uitkomen op dvd, bediende ze zich van een trucje dat later ook overgenomen werd door Marilyn Monroe: ze zegde haar tekst alsof ze hem niet helemaal begreep.

Haar kortstondige glorie viel samen met de meest permissieve periode die de droomfabriek ooit beleefde: de jaren net voor religieuze drukkingsgroepen de studio’s dwongen om middels een absurde reeks zelfopgelegde voorschriften (de fameuze Hays Code) elke uitbeelding of suggestie van seks van het witte doek te weren.

Een klassieke schoonheid was ze niet, en ze wist het: ‘Ik heb haast geen kin, mijn ogen liggen veel te diep. Mijn neus hoort helemaal niet bij mijn gezicht, toen de neuzen verdeeld werden kreeg ik er één van een ander. Mijn schouders zijn te breed en te vierkant, en mijn heupen zijn te breed.’ Toch speelde ze in al haar films een sloerie die alle mannen (gehuwd of niet) aan de haak slaat. Het was niet ongebruikelijk dat ze in één film vijf minnaars had. Die tegenspelers slingerden haar dialogen naar het gebleekte hoofd in de stijl van: ‘ Your hair is like a field of daisies – I should like to run barefoot through your hair‘ (Franchot Tone in Bombshell ). Maar de persoon die haar het best inschatte was de zware matrone Marie Dressler in Dinner at Eight. Terwijl ze samen naar de eetkamer lopen, merkt Harlow op dat ze in een boek heeft gelezen dat binnenkort machines de plaats zullen innemen van elk beroep. Waarop Dressler haar snel van kop tot teen bekijkt en de geruststellende woorden spreekt: ‘ Oh, my dear, that’s something you need never worry about.’ De beroemdste filmzin die ze zelf uitsprak, komt uit haar eerste grote film, Hell’s Angels (1930) van Howard Hughes: ‘ Would you be terribly shocked if I slipped into something more comfortable?‘

Vrolijk verbaal weerwerk was het handelsmerk in de blijspelen met Jean Harlow. In Dinner of Eight, een slimme bewerking van het toneelstuk van Edna Ferber en George S. Kaufman, draait alles rond de dramatische verwikkelingen en venijnige praat tijdens een elegant society diner waarop eregasten niet komen opdagen. Er wordt ook flink wat afgetetterd in de krantenkomedie Libeled Lady. Spencer Tracy speelt de hoofdredacteur van een roddelkrant die een proces wegens smaad aan zijn been heeft en zijn verloofde, Jean Harlow, inzet om de verongelijkte miljonairsdochter die tegen hem procedeert in een compromitterende positie te strikken.

Extra’s. ‘Een stout meisje dat alle regels aan haar laars lapte’, zo omschrijft Sharon Stone het onderwerp van de uitstekende documentaire Harlow: the Blonde Bombshell, de belangrijkste bonus bij Dinner at Eight. Zo vrolijk en sexy het er meestal in haar films toeging, zo triest en macaber was haar privéleven: als kind werd ze het slachtoffer van het mislukte huwelijk van haar ouders en werd ze naar de kostschool gestuurd. Haar moeder forceerde haar Hollywood-doorbraak en bleef haar tot het bittere einde domineren en manipuleren. Op haar zestiende stortte ze zich in een ongelukkig huwelijk; haar tweede echtgenoot (de MGM-producent Paul Bern) pleegde enkele weken na hun trouwfeest al zelfmoord, en ook haar derde huwelijk met cameraman Hal Rosson liep al na zes maanden op de klippen. Ze werd voortdurend door schandalen achtervolgd terwijl haar privéaspiraties absoluut niet strookten met de pikante provocaties uit haar films: liefst was de slet in prinsessenkleding een ouderwetse huisvrouw gebleven. Een superster op haar negentiende, was Harlow net 26 toen ze plotseling een galblaasontsteking kreeg, ernstige nierbeschadiging opliep en stierf.

Patrick Duynslaegher