Dijon

Verfrommelde indiefolk? Of rustieke r&b? Uit zijn debuut-lp valt onmogelijk op te maken wie Dijon hoger heeft zitten, Bon Iver of Frank Ocean. Achteloos klutst de Amerikaanse singer-songwriter rasperig, zoet en emotioneel door elkaar. Het typeert de rare vibe van Absolutely, dat leunt op een intiem kamergeluid waarin weliswaar soms een hele compagnie zit te roezemoezen. Dijon huldigt een diffuus impressionisme dat met God in Wilson of de zwoele countrygospel van Noah’s Highlight Reel mild magische momenten oplevert, maar dat vormt ook enkele keren een excuus om alléén maar diffuus en impressionistisch te wezen. Scherper zijn het stuwende Many Times, door een James Brown-breakbeat aangevuurde Talk Down (met namechecks voor Gillian Welch en The Band) en de donkerblauwe slow jam The Dress.