Elke vrijdag, 20.50 – vtm.Vorige week kon u al kennismaken met De zonen van Van as, over de lotgevallen van een slopersfamilie met Jaak Van Assche als pater familias en met Peter Van den Eede in een alweer kleurrijke bijrol. ‘Ik speel Jempie, een volkse figuur en een manusje-van-alles’, vertelt Peter Van den Eede, die het best bekend is als Meester Moens uit Terug naar Oosterdonk en uiteraard als Maurice uit Van Vlees en Bloed, voor wie de emmer der vernedering immer vol is. ‘Als mensen mij over compleet verschillende rollen zeggen dat ik weer mezelf speel, vind ik dat een compliment.’
We zien je maar sporadisch op televisie, waarom dan in ‘De Zonen van Van As’?
PETER VAN DEN EEDE: Om regisseur Jan Matthys. Ik had al met hem gewerkt – bij mijn gastrol in Code 37 – en wist dat hij er een mooie werkwijze op na houdt, verwant aan die van Frank Van Passel. Allebei voelen ze hun acteurs goed aan. Puur intuïtief zoek ik altijd mensen op met wie het aangenaam werken is. Toen Jan me de eerste scenario’s van De zonen van Van As toestopte, was ik meteen geïnteresseerd. Ze waren geschreven door Johan Heselmans, inmiddels ook bekend van Red Sonja, en de menselijkheid van de verhalen sprak me meteen aan.
Hoe heb je Jempie vormgegeven?
VAN DEN EEDE: Jempie is heel loyaal aan de familie Van As, maar is tegelijk ook laf. Als het hem te heet onder de voeten wordt, is hij de eerste om het hazenpad te kiezen. Dergelijke tegenstellingen wend ik aan om een personage uit te diepen en het kleur te geven. Voor Jempies volkse karakter heb ik dan weer inspiratie geput uit herinneringen aan de tijd dat mijn vader mij meenam op café. Al wil ik er wel bij zeggen dat Jempie een bijrol is, de ruimte om uit te diepen is beperkt.
‘De zonen van Van As’ is gemaakt voor vtm. Bemerk je een verschil met VRT-producties?
VAN DEN EEDE: Als iets goed gemaakt is, kan iedereen het waarderen, of je nu naar vtm, één of Canvas kijkt. Ook het publiek van vtm verdient goede fictie. Op de set was Carry Goossens trouwens vaak mijn tegenspeler, het was van mijn eerste tv-film, De weduwnaar van George Simenon, geleden dat we nog met elkaar hadden gespeeld. Het fijne aan mijn vak is dat ik steeds met andere mensen kan werken.
Met je gezelschap Cie De Koe bevind je je midden in de trilogie ‘De wederopbouw van het westen’. Na ‘Wit’ en ‘Rood’ volgt dit najaar ‘Zwart’, de definitieve ondergang?
VAN DEN EEDE: De kleuren staan inderdaad voor geboorte, bloei en agonie, maar elke kleur heeft meerdere facetten. Zo staat zwart ook voor decadentie, die nodig is om een vruchtbare bodem voor een nieuwe geboorte te voorzien. De frase ‘de wederopbouw van het westen’ komt van Stefaan Van Brabandt, en daarover zijn we beginnen te fantaseren. Alleen al die enkele woorden openen een complexe wereld, waarin we het publiek willen uitnodigen en onderdompelen zodat zij achteraf hun eigen synthese kunnen maken.
Uit jullie beginselverklaring van 1989 spreekt het engagement, een begrip dat het voorbije decennium haast een vies woord is geworden. Blijft het belangrijk voor jullie?
VAN DEN EEDE: Ja, al wordt het telkens vernieuwd door de personen die deel uitmaken van De Koe, zoals nu Willem de Wolf en Natali Broods. Engagement is altijd belangrijk, maar het moet wel esthetisch zijn. Ik huiver van theater dat niet meer dan een politiek pamflet is.
Je speelde recent ook mee in Stany Crets’ sitcom ‘Kiekens’. Het spelplezier was duidelijk, maar pers en publiek deelden het niet. Steekt dat?
VAN DEN EEDE: De eerste weken dat Kiekens op antenne was, bevond ik mij in het buitenland. Tegen dat ik weer in België was, was de teneur rond de serie zo negatief dat ik de moed niet kon opbrengen om er nog naar te kijken. Ja, zo’n kritiek raakt me. Ik heb geen olifantenvel, al heb ik met ouder worden al iets beter leren relativeren.
We horen je ook regelmatig op de radio. Hoe kies je de reclamespotjes waaraan je jouw stem leent?
VAN DEN EEDE: Een tijd terug las ik dat Knack Maurice uit Van Vlees en Bloed op nummer twee had gezet in de lijst van beste personages van de laatste tien jaar. Ik was vereerd, maar er stond bij dat ik aan die rol veel reclamewerk dank en dat klopt niet. Ik doe al veel langer spotjes, en ik heb het ook altijd graag gedaan. Handel drijven is des mensen. Op zich is er niets mis mee, al gruw ik van excessen en wansmaak, zoals slechte spots die tot vervelens toe herhaald worden. Ook wat mijn reclamewerk betreft, kies ik trouwens intuïtief voor mensen, en als we dan samen een geslaagde spot maken, geeft dat zeker voldoening.
HANS VAN GOETHEM
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
