Film: *** Extra’s: *** (Kroniek van de Vlaamse Film/Filmarchief dvd’s)

Film. In Robbe de Herts revisionistische kijk op de klassieker van Ernest Claes leveren de kwajongensstreken van de wittekop op het Vlaamse platteland anno 1901 geen pastoraal vertier op. De twaalfjarige Lewie Verheyden krijgt meer slaag dan eten, moet na school (waar hij niks leert) nog eens op het land gaan wroeten en werkt thuis iedereen op de heupen. Alles wat in de vorige verfilming uit 1934 (van Jan Vanderheyden en Edith Kiel) voor jolijt zorgde, krijgt hier iets triests. Dat De Witte na een zwempartij in zijn blootje door de straat loopt, is vooral vernederend. Zelfs de muziek van Jürgen Knieper heeft iets dreigends en onheilspellends. De Witte volgens de Hert leunt meer aan bij de Ken Loach van Kes dan bij de Vlaamse heimatfilm.

Het is misschien iets te braafjes in beeld gezet (met af en toe een fraai picturaal citaat) maar de regisseur weet wel kordaat een authentiek tijdsbeeld te schetsen en laat geen kans onbenut om de rol van de Kerk te tonen in het klein houden van de godvrezende zwoegende klasse. Anders dan Stijn Coninx in Daens (ooit een regieproject van de Hert) wordt de Hert nooit de dupe van de historische reconstructie: de prent heeft geen enkele Bokrijk-allure. Het leven van de armoedzaaiers van toen wordt in beeld gezet alsof het zich nu aan het voltrekken is; in de finale wordt Wittekop letterlijk een kind van deze tijd. Opmerkelijk ongedwongen en onsentimentele vertolking van Eric Clerkx, waar het overacterende kruim van de Vlaamse televisiereeks een puntje aan kan zuigen.

Extra’s. Hoofdbrok op de extra’s van deze derde film in een reeks digitale restauraties door het Belgisch Filmarchief, is de half uur lange documentaire De Witte Van Sichem Archieven. Erik Martens (ook medewerker van Focus Knack) ging praten met de belangrijkste betrokkenen en reconstrueert aan de hand van gesprekken, documenten en fragmenten de wordingsgeschiedenis van deze film, waarmee de Hert na een aantal provocerende sociale pamfletten de weg naar het grote publiek vond, zonder daarom zijn broek af te steken. Toch meenden velen, zo blijkt uit deze terugblik, dat Robbes links engagement niet te rijmen viel met de verfilming van een Vlaamse streekroman. Het resultaat gaf ze ongelijk.

Voorts trailers van De Witte en van de volgende vijf films van de Hert alsook de kortfilm 19 december (1965) van Louis Celis waarin de Hert de rol speelt van soldaat. In bijgevoegd boekje verneem je nog eens alles over de film, de restauratie en leven en werk van de ex-Fugitive cinema-cineast. Op de binnenkant van het hoesje staan citaten uit de originele recensies, ook – een ander bewijs van de cinefiele ernst van deze edities – uit de weinige negatieve reacties.

DOOR patrick duynslaegher

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content