Het is nooit erg moeilijk om te achterhalen waar Quentin Tarantino de mosterd haalde: deze mega filmgek loopt gewoon met zijn citeerdrift te koop. Hieronder een greep uit de films waar Tarantino in het gesprek op pagina 8 of in zijn Kill Bill-tweeluik zo gretig naar verwijst. The Audition

(1999) van Takashi Miike.

(De Filmfreak)

De provocerende Japanse snelfilmer drijft in zijn doorbraakfilm de oorlog tussen de seksen tot hallucinante extremen. Een ware beproeving voor gevoelige zielen.

Black Sunday

(1976) van John Frankenheimer.

(Paramount; Amerikaanse import)

Deze regio 1 dvd bevat helaas niet de trailer waar Tarantino op kickt, maar de film zelf is een zeldzaam intelligent spektakelstuk zoals alleen in seventies-Hollywood kon. Naar het romandebuut van Thomas Harris (geestelijke vader van Hannibal Lecter) over een terroristische aanslag tijdens de Super Bowl-wedstrijd, gepleegd vanuit een tv-zeppelin die boven het volgepakte stadion hangt.

Dressed to Kill

(1980) van Brian De Palma.

(MGM DVD)

De medische splitscreen-huiver in Vol.1 verwijst letterlijk naar de stilistische hoogstandjes in De Palma’s briljante macabere thriller.

Bande à part

(1964) van Jean-Luc Godard.

(Criterion; Amerikaanse import)

Tarantino noemde zijn productiemaatschappij ( A Band Apart) naar zijn favoriete Godard, een vrijgevochten gangster- en driehoekskomedie met de beroemde scène waarin het romantische trio in recordtempo door alle zalen van het Louvre stormt.

The Aristocats

(1970) van Wolfgang Reitherman.

(Walt Disney Classics).

Zelfs Disney ontsnapt niet aan Q.T. ’s citeerwoede: de twistende katten beïnvloedden het beroemde dansnummer in Pulp Fiction.

The Good, the Bad and the Ugly

(1966) van Sergio Leone.

(MGM DVD)

Zie pagina hiernaast.

Il Grande Silenzio

(1968) van Sergio Corbucci.

(Cinéma de quartier/Canal+; Franse import)

Een van de meest minimalistische en geobsedeerde Italiaanse westerns die zich volledig in de sneeuw afspeelt en waarin Jean-Louis Trintignant tegendraads werd gecast als een premiejager die niet kan spreken.

The 36th Chamber of Shaolin

(1978) van Liu Chia-Liang.

(Wild Side Video; Franse import)

Oosterse gevechtsfilm over monniken die ook grootmeesters in de kungfu zijn, kreeg nog twee vervolgfilms. Deze Shaw Brothers-trilogie is onlangs in Frankrijk uitgebracht in een vier-discbox. In Vol.2 laat Tarantino steracteur Gordon Liu de coach spelen van Uma Thurman en mag David Carradine lyrisch doen over de Shaolinlegende.

P.D.