De tussenstand

Creatief Vlaanderen maakt de balans op van de voorbije maanden. De komende maand opnieuw te zien, nu in Zoersel: The Graves Are Nice This Time of Year, de expo van fotograaf Jimmy Kets over de herdenkingscultuur van WO I.

Het is vaak het lot van fotografen dat ze wel op veel plekken komen, maar nooit lang blijven. Counter je die vluchtigheid wanneer je thuis bent?

Jimmy Kets: Vroeger keek ik zelden of nooit naar series op tv. Je moest die opnemen als je de deur uit was, en dan die stomme reclame ertussen… Maar ik heb nu sinds twee jaar Netflix en ik moet zeggen: ik ben vaak vanaf de eerste minuut verkocht. Ik heb net Ozark helemaal gezien, die stond er nog maar een week of zo op (lacht). Ook daar was het direct: wow, cool. Een financieel adviseur, heel intelligent maar ook een beetje een sukkel, moet geld witwassen voor een Mexicaanse drugsbende. Hij verhuist met zijn gezin van Chicago naar de Ozarks, een groot natuurgebied in Missouri, en begint te zoeken naar hoe hij dat geld lokaal kan investeren. Als ik naar zoiets kijk, kan ik ook genieten van de cinematografie. Hoe is dat gefilmd? Hoe is het licht? Maar goed, voor die technische kant zou ik al snel geen aandacht meer hebben mocht het verhaal niet goed zijn.

Kijk je, met dat onmenselijk grote aanbod onder je duim, nu ook met terugwerkende kracht?

Kets: Ja, naar Mad Men! Hoewel het drie pogingen met verschillende maanden daartussen heeft gevergd vooraleer dat universum voor mij openging. Uiteindelijk is het die reclamewereld die ik zo fascinerend vind. Met name de oplossingen voor reclamekundige problemen, zoals: welke slogan bedenken ze voor een bepaalde case? Zo heb ik ook het boekje gelezen van George Lois, een beetje de echte Don Draper, en dat heet Damn Good Advice (for People with Talent!). Het staat vol met creatieve denkwijzen over hoe je een bepaald product in de markt moet zetten. Hoe je het slechte ervan bijvoorbeeld niet moet minimaliseren, maar juist uitspelen. Maar om qua series nog een guilty pleasure te noemen: The Walking Dead. Zombies, inderdaad, maar enige research over de techniek, de camera’s en lenzen heeft mij geleerd dat die rauwe beeldkwaliteit te danken is aan de 16 millimeter waarmee gefilmd is. Pellicule is heel écht, helemaal niet afgeborsteld zoals sommige blockbusters. Nu, in feite zijn die zombies bijzaak in het verhaal. Het gaat er vooral om hoe mensen beesten zijn tegenover elkáár.

Blijft er ooit iets tussen je oren hangen terwijl je onderweg bent? Dankzij de autoradio, bijvoorbeeld.

Kets: Neen, al die spelletjes daar irriteren mij enorm. Daarom zap ik constant. Maar wat grappig is: laatst moest ik voor een opdracht naar Radio Minerva in Antwerpen. Sindsdien zet ik thuis vaak die zender op, digitaal dan. Want eigenlijk vind ik die muziek wel heel goed: veel seventies. Alleen sommige Nederlands- en Duitstalige liedjes zijn flauw, maar dat blijft al bij al beperkt. Verder ben ik niet actief met muziek bezig. Ik heb onlangs via een Spotify-playlist nog een liedje van Bruce Springsteen ontdekt, Tougher than the Rest. Ik twijfelde nog: is dit nieuw? Maar neen: dertig jaar oud. (lacht)

Kurt Blondeel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content