De tussenstand

De Nederlandse, in Leuven wonende Lisa Foster is een van de makers die zich bij Copper & Light heeft aangesloten, de eerste Vlaamse kunstcoöperatie.

Onderzoek toont aan dat 95 procent van de kunstenaars onder de armoedegrens leeft. Hoe kan Copper & Light daar verandering in brengen?

Lisa Foster: Door de samenwerking tussen jonge kunstenaars en kunstliefhebbers of -organisaties aan te zwengelen. Dat moet ons meer aandacht en erkenning opleveren, meer ontwikkelingsruimte en een beter inzicht in de ondernemerskant van artistiek zijn. Zelf heb ik animatiefilm gestudeerd aan het Kask. Ik kan altijd bij een animatiestudio gaan werken, maar als je dat niet wilt en voor vrije kunst kiest, wordt het lastig om je boterham te verdienen. Mensen kunnen mijn werk en dat van nog dertien andere beginnende kunstenaars nu ontdekken op The Grand Opening, de eerste expo van Copper & Light, tot 6 november in Balthasar Brussels.

De tussenstand

Welke tentoonstelling vond je zelf onlangs de moeite?

Foster: Beyond Belief, met de schilderijen van de Zuid-Afrikaanse Deborah Poynton, in het Drents Museum in Assen. Ook al vind ik superrealistisch schilderen doorgaans niet interessant – zelf gebruik ik meestal maar enkele lijnen en laat ik de kijker de rest invullen. Haar naaktfiguren hebben een bijna transparante huid, waarbij ze de dingen die je normaal niet wilt zien – zoals rimpels – net benadrukt. De achtergrond lijkt er dan vaak weer bij gefotoshopt. Zo wordt het nooit helemaal klassiek. Zo beeldt ze ook USB-kabels of afval in de natuur af. Eén schilderij refereerde ook aan de tv-serie Lost. Heel tof.

De tussenstand

Je bent een liefhebber van graphic novels.

Foster: Ik vond Drieman van Wide Vercnocke heel goed: simpele maar mooie beelden, een echt tekenaarswerk. Het verhaal, over het collaboratieverleden van zijn grootvader, is best wel zwaar. Er werd in de familie nooit over gesproken en wat die grootvader heeft gedaan kom je niet te weten. Het gaat vooral over wat juist of fout is, en hoe je daarover in het moment moet beslissen. Die invalshoek vond ik dapper.

Ik zie op je lijstje met tips nog een tv-serie, song en podcast staan.

Foster: Treme, van de scenarist en producent van The Wire, gaat over hoe de mensen in New Orleans – arbeiders, muzikanten, leerkrachten – hun leven weer oppakken na orkaan Katrina. Van bij de begintune, die je meteen een goed gevoel geeft, is duidelijk dat het ook een ode aan de muziek is, iets waar heel die stad op leeft. Verder luister ik inderdaad graag naar Shine Your Light on Me van Natalie Bergman, een religieus liedje over Jezus, maar het is vooral de melodie die me heel erg pakt. (lacht) Ook een aanrader is Wilde wijven, de podcastreeks van Heleen Debruyne en Sofie Vandamme, over de blik op vrouwen vroeger en nu. Die blik is al in positieve zin veranderd, maar volledige gelijkheid tussen de geslachten is er nog niet. Je krijgt inzicht in hoe zich dat uit in kleine, banale dingen, zoals steden vol mannelijke straatnamen.

De tussenstand
De tussenstand
De tussenstand
De tussenstand

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content