Axelle Verkempinck stars samen met Anne-Laure Vandeputte in Bathroom Stories, een nieuwe jongerenreeks op VRT Nu die zich geheel tussen de shampooflessen en kalkaanslag afspeelt.
Jullie spelen Isa en Flo, twee gesjeesde studentes die gaan samenhokken en…?
Axelle Verkempinck: … die geconfronteerd worden met alle moeilijkheden waar jonge vrouwen mee te kampen krijgen. Hoe moet ik omgaan met geld? Met mannen? Met mezelf? Het fijne vind ik dat de reeks volledig vanuit vrouwelijk perspectief wordt verteld, en dat is soms rauw en onverbloemd. Als het bijvoorbeeld over seksualiteit gaat, moet je je er niet altijd iets moois of opwindends bij voorstellen. Seks kan ook awkward en moeilijk zijn.
Om al eens iets van je interessesfeer aan te boren: je studeert theaterregie in Brussel.
Verkempinck: Een van de mooiste voorstellingen die ik dit jaar toch heb gezien, was Kuzikiliza van de Brussels-Congolese regisseur Pitcho Womba Konga, over de onafhankelijkheidsspeech van Lumumba. Ongelofelijk schoon hoe hij vanuit een historisch document zoiets actueels maakt, met zo veel poëzie verteld. Er was ook muziek en een danser die gebarentaal gebruikte. Het had iets magisch: je voelde dat de weinige mensen die er waren daar écht heel graag wilden zijn. We zijn rechtgestaan, hebben meegezongen… Je kwam buiten en wist dat je iets had gezien wat je nog lang zou onthouden.
Al dat uitgestelde plezier en opgekropte verlangen: het zal wat geven als de zalen het slot eraf mogen halen.
Verkempinck: Denk ik ook! Iets anders wat mij is bijgebleven, is Heksen: eerherstel voor de vrouwelijke rebel van Mona Chollet. Dat boek beschrijft waar je vandaag nog sporen kunt vinden van de heksenvervolgingen en -rituelen. Zo staat het stil bij hoe de samenleving omgaat met oude alleenstaande vrouwen. Ik ben best wel geïnteresseerd in feminisme, en dit was een interessante, vaak pakkende en heftige invalshoek. Want eigenlijk praat je niet over heksenvervolging, maar over vrouwenmoord. Chollet vergelijkt de gebruiken van de hekserij ook met het schoonheidsritueel van vrouwen, met crèmes en make-up. Waarom voelen vrouwen de nood om hun grijze haar te kleuren? Vanwege dat archetype van de bejaarde, eenzame, kinderloze vrouw die mensen toch een beetje angst aanjaagt.
Zelfs Canvas bestempelt 2020 frank als een kutjaar voor artiesten. Heb je je desondanks door iemand in het bijzonder laten inspireren?
Verkempinck: Acteur-regisseur Gorges Ocloo heeft dit jaar veel voor bij betekend. En niet alleen omdat ik zijn werk fantastisch vind en ik met hem heb samengewerkt voor mijn bachelorproef. Ik heb van hem geleerd hoe ik als vrouw op mijn strepen moet staan, moet opkomen voor wat ik wil zeggen. Van zijn state of the union op het Theaterfestival zinderde bij mij één zinnetje hard na: ‘Ik ben kwaad.’ Het is goed om in deze tijden meegaand en positief te zijn, maar daarom moet je kwaadheid nog niet wegdrukken. Je kunt het ook in je werk steken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
