De tussenstand

CREATIEF VLAANDEREN MAAKT DE BALANS OP VAN DE VOORBIJE MAANDEN. DEZE WEEK HEBBEN WE EEN VERHEUGD MAN AAN DE LIJN: SCHRIJVER JEROEN OLYSLAEGERS IS MAAR WAT BLIJ DAT HIJ ZIJN NATUURLIJKE NEIGINGEN IN ZIJN EN ANDERMANS WERK KAN BOTVIEREN.

Slijt de schrijver die enkele maanden geleden een belangwekkende roman ter wereld heeft gebracht zijn dagen nu in ledigheid?

JEROEN OLYSLAEGERS: Nee hoor. Begin december, toen de meeste promotie voor Wil achter de rug was, ben ik begonnen aan de research voor mijn volgende boek, dat zich zal afspelen in het Antwerpen van de jaren 1500. De gouden eeuw van deze stad, de periode waarover ze zich altijd op de borst klopt. Tot voor kort liep daarover nog de tentoonstelling Voor God en geld, mee gesponsord door Fernand Huts. Tja, het kapitalisme is gewoon een Antwerpse uitvinding, als ik even kort door de bocht mag gaan. (lacht)

Je leeft en werkt in Antwerpen, dus daar vind je ook je vertier?

OLYSLAEGERS: Ik heb in 2016 vooral veel gewerkt. Als ik eens naar buiten ging om me te ontspannen, was dat toch vaker voor concerten of cinema dan pakweg theater. Zo heb ik Dans Dans gezien in een kleine kerk in Zeeuws-Vlaanderen. Verbijsterend goed. Bijzonder complexe muziek, maar ze wordt wel met een toegankelijke schwung gebracht. En onlangs ben ik naar The Arrival gaan kijken, een sciencefictionfilm die nog altijd nazindert. Het gaat vooral over taal en hoe te communiceren met aliens. Dat klinkt belachelijk, maar wat een prachtige film. Ik ben er nog altijd over aan het piekeren hoe taal ons vormt. Los van die filosofische vraagstelling is het ook heel spannend. Echt een film voor het grote publiek.

Dat zal het grote publiek graag horen!

OLYSLAEGERS: Wel, ik heb ook met heel veel plezier iets gelezen wat in Nederland goed verkocht heeft, maar in Vlaanderen nog compleet onbekend is: Pogingen iets van het leven te maken van Hendrik Groen.

Daar had Tine Reymer het hier vorige week ook al over.

OLYSLAEGERS: Het is geschreven als een dagboek en geeft een ongelofelijk komische inkijk in een ouderlingentehuis. Echt zo’n boek waarvan je elkaar enkele bladzijden moet voorlezen: je ligt gegarandeerd plat. Let op, het is ook schrijnend. Geen grote literatuur of zo, maar wel een geweldige en geslaagde poging tot empathie.

Bestaat er een werk dat je, bij wijze van spreken, aan flarden hebt geknuffeld?

OLYSLAEGERS: Ik lees niet veel strips, maar ik ben wel een hele grote fan van Alan Moore. Zijn graphic novel over Jack the Ripper, From Hell, is een klassieker. Ik bewonder hem vooral omdat hij een narratieve meester is. Plots zit Jack the Ripper in een kantoorgebouw van de 21e eeuw. Of je krijgt bladzijdenlang een rondrit per koets langsheen alle plekken in Londen die een occulte betekenis hebben. Wauw. Kunstwerken die portalen zijn naar een andere wereld, dat vind ik fantastisch. Ik heb maar één wens als het op kunst aankomt: never be boring. Om even terug te komen op mijn research: het schilderij Dulle Griet van Bruegel bestuderen, daar zo veel mogelijk over lezen en nadenken, dat raadsel proberen te ontrafelen… Dan ben ik heel blij dat ik schrijver ben. Dat is toegeven aan een nieuwsgierigheid die ik al mijn hele leven heb, en die ik nu verder voed door het werk dat ik doe.

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content