De tussenstand

CREATIEF VLAANDEREN MAAKT DE BALANS OP VAN DE VOORBIJE MAANDEN. HUISTEKENAAR PIETER DE POORTERE – VERORBERT ELKE WEEK ZIJN BOERKE IN DIT BLAD – MAG ALS EERSTE IN 2017 VAN ZIJN CULTURELE EN PROFESSIONELE WEDERVAREN GETUIGEN..

PIETER DE POORTERE: Terwijl ik nadacht over wat ik hier allemaal ging vernoemen, viel me weer op dat ik overal nogal laat in ben. Wat andere mensen dikwijls al beu zijn, moet ik nog ontdekken. Duitsland, bijvoorbeeld. (lacht) Ik heb er een signeertour gedaan voor Boerke – Dickie eigenlijk, zijn internationale naam. Zo ben ik voor het eerst in Berlijn geweest. Och, mijn filosofie is: als het goed genoeg is, zal het mij ooit wel komen aanwaaien.

In het halve jaar dat deze rubriek loopt, zijn er maar weinig of geen strips genoemd. Hoe komt dat?

DE POORTERE: Strips leven minder in België dan vroeger. In Frankrijk behoren ze wel nog tot de populaire cultuur. Een reeks die mij onlangs gecharmeerd heeft – ook al is die, ik zeg het, al enkele jaren oud – is Les collections Disney. Uitgeverij Glénat had striptekenaars gevraagd om hun versie te maken van Mickey Mouse en zo. Vooral het werk van tekenaar-scenarist Lewis Trondheim vond ik sterk. Als er één mens is die ik op creatief gebied zou willen zijn, is hij het. Met een naïeve tekenstijl brengt hij toch diepere zaken of van de pot gerukte filosofieën over. Die combinatie van onnozel- en slimheid bewonder ik heel hard. En om in Frankrijk te blijven: Bouletcorp heeft dit jaar zelfbedachte Pokémonfiguurtjes op echte foto’s getekend, die hij dan op Twitter en Instagram zette. Alleen waren het geen schattige beestjes maar gruwelijke creaturen. Echt een aanrader – en nog steeds allemaal online te vinden.

Even tussendoor: je hebt het voorbije jaar je eigen uitgeverij opgericht, Nanuq.

DE POORTERE: Ja, samen met De Hofleveranciers, waaraan ik al enkele jaren verbonden ben. Bedoeling is dat iedereen bij dat productiehuis – Maaike Cafmeyer, Han Solo, William Bouva, Erhan Demirci… – een kanaal heeft om een dvd of een kinderboek uit te brengen. Heel flexibel en DIY, de richting waarin de wereld aan het evolueren is. De beste expo die ik vorig jaar zag, was niet toevallig van Guy Slabbinck, in Nucleo in Gent, een nog jonge kunstenaar wiens werk tussen Neo Rauch en Rubens in zit: klassiek en wild-modern door elkaar, duister van ondertoon. Ook hij zoekt zijn weg buiten de gebruikelijke galerieën en instituten.

Je bent anno 2017 ook niet langer een striptekenaar die zijn werkuren louter achter zijn werktafel slijt.

DE POORTERE: Klopt. Bij elk album of boek dat ik tegenwoordig uitbreng, hou ik een mogelijke ‘vertaling’ naar tv, animatie of games in het achterhoofd. En bij mijn huidige projecten komt veel meer samenwerking kijken. Zo heb ik een zoekprentenboek getekend voor kindertheatergezelschap HetPaleis. Door daar zo vaak backstage te hebben rondgelopen, heb ik veel flarden van voorstellingen gezien. Heel creatief, veel cross-over ook met andere kunstvormen, en altijd visueel interessant. Concreet heb ik genoten van Zoo doen ze de dingen, een grappige dansvoorstelling voor 6+. Ja, ik moet zeggen: ik ga liever naar kinder- dan naar volwassenentheater kijken.

BESTEL NU DE EXCLUSIEVE BOERKE-BOX VIA KNACK.BE/BOERKE.

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content