CREATIEF VLAANDEREN MAAKT DE BALANS OP VAN DE VOORBIJE MAANDEN. SARAH YU ZEEBROEK ILLUSTREERDE ONDER ANDERE VOOR MUZIEKGROEP DE PIEPKES, SLEUTELDE ZELF AAN EEN EP MET HONG KONG DONG, MAAR GING TOCH OOK OP DE REM STAAN.
SARAH YU ZEEBROEK: Ik heb geen zin om mee te doen aan het snelle tempo van het leven nu. Er passeren zoveel dingen – in muziek, film, expo, noem maar op – die je wilt zien of horen. Maar voor je de kans krijgt, zijn ze voorbij, en we worden dat gewoon. De angst om iets te missen, is een ernstige ziekte. Het betekent dat je nooit iets écht kunt beleven. Dus mensen: rustig blijven. (lacht)
Heel goed: in alle sereniteit over naar wat je wél hebt meegemaakt.
ZEEBROEK: De serie die er voor mij dit jaar uit sprong, is Horace and Pete. Geschreven, geproduceerd en geregisseerd door Louis C.K., die zelf ook een hoofdrol speelt. Hij is een geniale tv- en filmmaker uit New York, die ik al bewonder sinds zijn serie Louie. Voor de webserie Horace and Pete beschikte hij over een topcast: Steve Buscemi, Edie Falco (Carmela uit The Sopranos) en Jessica Lange. Twee mannen hebben een café dat al honderd jaar bestaat en al die tijd in de familie is gebleven – de traditie is dat elke zoon Horace of Pete wordt gedoopt. Het draait om de verhalen die aan de toog naar boven komen. Fantastisch goed gefilmd, heel weinig muziek behalve de begintune van Paul Simon. Een café zonder muziek, dat zorgt meteen voor een bijzondere sfeer, alsof je naar een toneelstuk kijkt in plaats van naar een serie. Het gaat ook heel diep, en zorgt op het eind voor een krop in de keel.
Ik hoorde je ‘expo’ zeggen. Lang geleden dat iemand er hier nog eentje heeft bewierookt.
ZEEBROEK: Wel, een retrospectieve van Francis Picabia in het Kunsthaus in Zürich heeft mij nog het meest ontroerd. Een hele boterham, met tweehonderd werken waarin hij door verschillende stromingen zwemt: dadaïsme, surrealisme, het abstracte… Er was een dubieuze periode in Wereldoorlog II waarin hij gebruikmaakte van de nazi-esthetiek én die tegelijk ook bekritiseerde, maar toch heeft men hem dat nooit vergeven. Een niet vast te pinnen kunstenaar. Van hem is de mooie uitspraak ‘Notre tête est ronde pour permettre à la pensée de changer de direction’. Dat zegt alles over hoe hij in het leven stond. Plus: zijn werk is heel krachtig, ontstaan vanuit een oerdrift. Ik was er ondersteboven van. Picabia is minder bekend dan Picasso, maar ik denk dat hij even belangrijk is geweest.
Puik! Al durf ik nog om een uitsmijter te verzoeken.
ZEEBROEK: Ik zit nu volop in The Silk Roads van Peter Frankopan, waarvan dit jaar trouwens de Nederlandse vertaling is verschenen. Hij omschrijft het zelf als een nieuwe kijk op de geschiedenis, waarbij uiteraard de Zijderoute aan bod komt, maar nog veel meer. De inleiding alleen al was ongelofelijk fascinerend. We bekijken de geschiedenis nog te veel door een westerse bril. Terwijl je in onze donkere middeleeuwen echt wel in het Oosten moest zijn. Dáár gebeurde het. Bagdad onder het kalifaat van de Abbasiden, dat was in de jaren 800 de boeiendste plek op de planeet. Mensen kwamen van overal om er te studeren. Ja, verplichte lectuur, voor iedereen!
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
