DE SLIMSTE MENS TER WERELD

Maandag 12/10, 21.15, VIER

‘De vraag die mij dit jaar het meest gesteld werd, is: wanneer komt De slimste mens terug?’, zegt Erik Van Looy. We zitten in de kantoren van Woestijnvis, en hij loopt er ontspannen bij. ‘En de tweede: zit er weer een Adil tussen?’

Het deelnemersveld van dit dertiende seizoen van De slimste mens ter wereld oogt alvast weer succulent. Deze keer staan ze niet op de blote bast van Van Looy getatoeeerd, maar kregen de kandidaten allemaal hun hoogsteigen vintage platenhoes. Zuhal Demir is voor de gelegenheid uitgedost als Soeur Sourire, Kim Clijsters is vermomd als Sandra Kim, en Tom Waes – de enige kandidaat die voor de tweede keer op rij deelneemt – transformeerde in Ziggy Stardust. Alleen bij Margriet Hermans kwam er geen Photoshop aan te pas.

En zit er weer een Adil tussen?

ERIK VAN LOOY: Ja, die zit er zeker tussen. Maar zal hij of zij lang genoeg in de quiz zitten om een Adil te worden? Net als in het voetbal is het niet altijd de sterkste ploeg die wint. Elk jaar opnieuw staat of valt het programma met de kandidaten. Die cocktail van heel bekende, geestige mensen en geestige mensen die uit het niets lijken te komen, is echt nodig.

Nu Black, de nieuwe film van Adil El Arbi en zijn partner in crime Bilall Fallah, furore maakt in het buitenland, worden De slimste mens haast profetische gaven toegedicht.

VAN LOOY: Tja. Deelnemen aan De slimste mens kan je levenskwaliteit aanzienlijk verbeteren, zeg ik altijd.

Op het filmfestival van Toronto zal Adils deelname aan De slimste mens wellicht geen indruk hebben gemaakt.

VAN LOOY: Nee. Maar Adil zal wel beseffen dat zijn deelname het Belgische succes van hun vorige film, Image, geen kwaad heeft gedaan. Grappig wel: ik woon in Borgerhout, en als ik incognito naar de stad wilde gaan, nam ik altijd tram 24, over de Turnhoutsebaan en de Carnotstraat. Dat was voor mij de anoniemste manier om te reizen. Tot vorig jaar. Sinds het succes van Adil word ik zelfs dáár herkend. Selfies met gesluierde vrouwen, voor mij is het iets nieuws. Pas op, ik heb er lang niet de heldenstatus van Adil El Arbi. Maar ik ben wel de man die hem op tv heeft gebracht, en dat vinden ze in Borgerhout blijkbaar heel plezant.

Laat ons hopen dat hoogleraar Aaron Malinsky er niet na één aflevering uit ligt. Een rabbijn: dat hebben we nog niet gezien.

VAN LOOY: Ik ben heel blij dat we hem hebben. Hij is hoogleraar, en is van heel wereldse en Vlaamse dingen op de hoogte. Maar door hem moesten we wel voor de eerste keer het opnameschema aanpassen. Ik was zo naïef om te denken dat de sabbat alleen op zaterdag valt, maar blijkbaar start die al op vrijdag. We hebben de opnames dan zo gepland dat de sabbat niet verstoord wordt.

Treedt er in de loop der jaren niet een soort gewenning op in de rol van quizmaster?

VAN LOOY: Was dat maar zo. Zodra het programma loopt, sta ik ermee op en ga ik ermee slapen. Ik vrees dat ik in een vorig leven calvinist was. Niet alleen ben ik heel vaak kwaad op mezelf als ik iets verkeerds doe, als ik vijf minuten iets anders doe, zoals naar het voetbal kijken, dan voel ik mij al schuldig. Met filmen heb ik dat ook: het is het enige wat dan voor mij bestaat. Als ik ervan uitga dat het wel vanzelf zal gaan, zal het niet lukken.

Denk je, na het bewogen parcours dat The Loft heeft afgelegd: ik heb mijn lesje nu wel geleerd in Hollywood?

VAN LOOY: Ik ben trots dat ik het gedaan heb, maar niemand kan ontkennen dat het resultaat teleurstellend was. De recensies waren er wel zó over dat ik dacht: ze zijn de film niet meer aan het bespreken, ze zijn de releaseperikelen aan het bespreken.

Wat spookte er door je hoofd toen je die recensies las?

VAN LOOY: Letterlijk: ‘Het enige wat ze mij straks nog zullen aanbieden, is een actiefilm met Jason Statham.’ De volgende dag belde mijn agent: of ik over drie weken een actiefilm met Statham wilde draaien, te beginnen in Bangkok. Ik wilde met The Loft de sprong naar straffere cinema maken. Dan liever terug naar België en een film maken die er werkelijk toe doet.

Die film die er werkelijk toe doet, is dat De premier?

VAN LOOY: Klopt. Daar werk ik intussen al zes jaar aan, en het gaat de goede richting uit. De subsidies zijn er en de cast is rond: Koen De Bouw als premier, Veerle Baetens als first lady en Charlotte Vandermeersch als kabinetsmedewerkster.

De zaak Alzheimer (2003) was destijds een frisse wind in het Vlaamse filmlandschap: een politiethriller, dat was hier nog niet gedaan. Loft was dan weer een highconceptthriller die stijlmatig refereerde aan Brian De Palma. Wordt De premier baanbrekend?

VAN LOOY: Ja. Hij zal in elk geval spannend worden. Toen ik zes jaar geleden met die film begon, was het een beetje een terreurluwe periode. Nu heeft de film helaas aan actualiteitswaarde gewonnen. Niets is nog ongeloofwaardig. Het verhaal is: de premier van België wordt ontvoerd door terroristen en krijgt te horen dat hij die dag alleen zal overleven als hij de man die hij die middag ontmoet vermoordt. En die man is de president van Amerika, die in België op bezoek is. Ik zie je glimlachen. Het is dát soort cinema.

Jullie hebben Yves Leterme gestrikt als adviseur?

VAN LOOY: Klopt. Hij heeft zelfs extra tips gegeven. De premier moet bijvoorbeeld nooit door een metaaldetector. De film wil vooral geen politieke thriller zijn. Het is het soort thriller waarbij je op het einde zelfs nog niet weet tot welke partij de premier behoort. The Bourne Identity, maar dan op zijn Vlaams. En wel goed gedaan, hoop ik.

Er circuleerden even geruchten over een remake van De zaak Alzheimer. Op een zeker ogenblik was de deal met Clint Eastwood, die zowel voor als achter de camera zou plaatsnemen, nagenoeg rond, maar die sprong uiteindelijk toch af. Zelfs Brian De Palma en Al Pacino zouden even interesse hebben getoond.

VAN LOOY: Het gekke is: daar zijn ze nog altijd mee bezig. Het project zit nu bij de productiefirma van Morgan Freeman, Revelations Entertainment. Typisch Amerika: net zoals het in Hollywood heel lang duurt vooraleer een project leeft, duurt het ook heel lang tot een project echt dood is. Pacino en De Palma hebben het talent nog wel, maar hun bankability is niet meer wat ze geweest is. Je kunt nog lowbudgetfilms maken met Al Pacino. Maar een film met een budget van 30 miljoen dollar, wat De zaak Alzheimer toch vereist, krijg je gewoon niet meer rond. Dan zou je al Brad Pitt moeten strikken voor de rol van Eric Vincke. Nu, het is wel plezierig dat Hollywoodgrootheden de film voldoende de moeite vinden om over die remake na te denken. Alleen, in essentie gaat het over een oude man, en films over oude mannen krijg je niet zo makkelijk verkocht. Eventjes is er wel interesse geweest van Jack Nicholson. Rudy Durand, de producent die zich ermee bezighield, is de beste vriend van Nicholson. Vandaar.

Wat vond hij van de film?

Van Looy: Hij belde met die producent, en zei: ‘Rudy, I’ve seen this movie three times. It’s really strange. I saw it on dope, and I liked it. I saw it on cocaine, and I liked it too. I saw it sober, and I still liked it.’

ANDREAS ILEGEMS