Op vakantie gaan met een van je beste vrienden, het is voor een BV vast een verademing tussen alle shows waar ze moeten zingen, schaatsen, quizzen, overleven of een andere activiteit uitoefenen die niets te maken heeft met hun dagelijkse bezigheid. Dat Bruno Wyndaele voor het tweede seizoen van Beste Vrienden weinig moeite had om zijn gastlijst vol te krijgen, verwondert me dus niet. Oké, je krijgt van de minzame Wyndaele ook wel enkele opdrachten voorgeschoteld, maar de sfeer in het programma is zo ongedwongen dat niemand die echt serieus neemt.

Dat bleek meteen in de eerste aflevering, waarin Wyndaele samen met Lien Van de Kelder en Viv van Dingenen uit Thuis en collega-muzikanten Roland en Patrick Riguelle naar de Côte d’Azur afzakte. Terwijl het eerste duo nog met enige ernst naar Zuid-Frankrijk was vertrokken, hadden Roland en Patrick duidelijk het plan opgevat om het er eens goed van te nemen. Zolang Wyndaele op hun vingers stond te kijken, hielden ze de schijn op, maar zodra de reisleider zijn rug had gekeerd, gingen de twee rustig op een terrasje in het zonnetje zitten. Vooral in de queeste op het einde ging de riem eraf.

Normaal gezien moeten de duo’s daarin zo snel mogelijk op een mysterieuze bestemming geraken, met behulp van enkele tips die ze onderweg verzamelen. Toen de BV’s bij de start twee drankjes voor hun neus kregen waarvan ze in ruil voor de eerste aanwijzing de naam moesten raden, liep het echter mis. Terwijl Lien en Viv aan de glaasjes nipten en daarna meteen wegstoven, kwamen Roland en Patrick in de nabijheid van absint en pastis tot het inzicht dat bij een queeste het zoeken belangrijker is dan het vinden, en kapten ze zowel hun drankjes als die van hun tegenstanders binnen. Wat volgde, had niet misstaan in een Franse komedie.

Nauwelijks was Roland met hun auto, een poepchique Mercedes, de eerste hoek omgedraaid – in de verkeerde richting nog wel – of hij hield halt om een dansje te doen bij twee straatmuzikanten, die ietwat ontdaan aanzagen hoe de bebaarde grijsaard handenklappend rond hen heen sprong. Toen Roland eindelijk weer plaatsnam in de wagen, waren Lien en Viv, ondertussen bijna groen van de stress, al aan hun tweede tip toe. Een tussenspurtje had de situatie nog kunnen keren, alleen beslisten Roland en Patrick dat het dringend tijd was om de innerlijke mens te versterken. En ze stopten voor een broodje.

Op het moment dat ze hun bestelling kregen, kwam het andere duo met de tong op de schoenen aangerend bij hun bestemming, stomverbaasd dat ze eerst waren. ‘We zullen nog even wachten op de anderen’, zei Wyndaele, maar aangezien we op de volgende beelden zagen hoe het vijftal plaatsnam aan een feestdis in hun vakantievilla, vermoed ik dat Roland en Patrick hun queeste niet hebben kunnen voltooien. ‘Niet erg’, wist Roland, ‘want we hebben toch drie nieuwe vrienden voor het leven bij.’

Beste Vrienden is onderhoudend, maar slaagt er op geen enkel moment in om je te doen vergeten dat je eigenlijk liever zelf aan het zwembad zou gaan liggen.

Door Stefaan Werbrouck