Zombies bij het atomiumDe nieuwe “Blake en Mortimer” ruikt ondanks alles nog steeds naar mortuarium

Juillard & Sente, Blake en Mortimer, 56 blz., kleur, euro7,5

In 2004 is het honderd jaar geleden dat Edgar P. Jacobs, de schepper van Blake en Mortimer, geboren werd. Hoewel de man al zestien jaar dood is, lijkt zijn creatie tegenwoordig, flink gesteund door professionele marketing, levendiger dan ze sinds 1960 was. De afgelopen weken verscheen een biografie van Jacobs en een speciaal nummer van het populair-wetenschappelijke tijdschrift Science & Vie, opende een grote tentoonstelling in het Musée de l’Homme in Parijs en last but not least verscheen het zestiende album van de serie. Na Het Voronov-complot uit 2000 is De universele dreiging het tweede album van het team Yves Sente en André Juillard. Het andere team dat al twee nieuwe albums maakte, Van Hamme en Benoit, is aan herziening toe, nu tekenaar Benoit heeft aangegeven Blake en Mortimer voor bekeken te houden. Yves Sente debuteerde als scenarist op de kaskraker Blake en Mortimer, wat je alleen maar kunt als je ook uitgeefdirecteur bent in hetzelfde uitgeefhuis (bij Lombard). Ook al heeft de man de schijn tegen, hij doet krampachtige pogingen om voor reïncarnatie van Jacobs door te gaan en tegelijk wat vernieuwing in de reeks te brengen. De ontmoeting van de beide helden als jonge mannen in Indië is een intelligente flashback met repercussies voor de verdere albums. De Expo ’58 is een gedroomd decor, waarin Brusselaar Sente bovendien chauvinistisch kan uitpakken. Toch is het leven van de serie enkel artificieel. Sentes idee van een terroristische dreiging is ridiculer dan Jacobs ooit had getolereerd. Het tweede deel van dit verhaal, dat volgend jaar verschijnt, moet ook wel spectaculair verhelderend zijn om een rammelend eindresultaat te vermijden. Maar bovenal is het – behalve voor het geld – totaal zinloos om het leven van de fossielen Blake en Mortimer kunstmatig te verlengen. Welke verdienste kan een auteur behalen door zo getrouw mogelijk een voorbijgestreefd genre na te bootsen? De beste boeken van Jacobs zijn een waardig document van de sprong voorwaarts die de Belgische strip in de jaren vijftig maakte, de beste nabootsingen in de 21e eeuw zijn meer van hetzelfde voor hopeloze nostalgici.

door GERT MEESTERS