Niets leek Harvey Milk voor te bestemmen om de Martin Luther King der homo’s te worden. Hij werd geboren in 1930 in een Joods gezin in Long Island. Hij speelde voetbal voor z’n highschoolteam, ging bij de zeemacht, vocht zelfs in Korea en studeerde af in wiskunde. Aanvankelijk gaf hij les en werkte hij in de financiële wereld, maar in de jaren 60 maakte hij via het theater kennis met de tegencultuur. Pas rond zijn veertigste kwam hij openlijk uit voor zijn homoseksuele geaardheid.

Samen met zijn partner Scott Smith verhuisde Milk in 1972 naar San Francisco en begon hij er een zaak in fotomateriaal. The Castro, ooit een overwegend Iers-katholieke werkmansbuurt, trok in die periode steeds meer hippies en homo’s aan en Castro Camera fungeerde er als een buurthuis. Harvey ontpopte zich tot een strijder voor homorechten, omringd door een allegaartje van straatjongens, Harvardgediplomeerden en één onverschrokken vrouwelijke campagnemanager, Anne Kronenberg.

Als politicus was hij boven alles een pragmaticus. Zo sloot hij een akkoord met de Teamsters vakbond toen die met brouwerij Coors overhooplag. Milk kreeg het gedaan dat in gay bars geen Coors meer getapt werd; in ruil daarvoor engageerden de Teamsters openlijke homo’s als biertruckchauffeurs. Oorspronkelijk veeleer schuchter ontpopte The mayor of Castro Street zich tot een begenadigd redenaar. ‘ My name is Harvey Milk and I want to recruit you!‘ was een van zijn bekendste ijsbrekers. Privé was de man zeker geen heilige. Hij hield er een tumultueus liefdesleven op na en enkelen van zijn minnaars dreef hij zelfs tot zelfmoordpogingen. Charismatisch als hij was, kon Milk immers ook arrogant en scherp uit de hoek komen. Zo was zijn troetelnaam voor latino lover Jack Lira Taco Bell, naar de Mexicaanse fastfoodketen. Een van de verdiensten van Van Sants biopic is dat ook die aspecten van Milks persoonlijkheid aan bod komen – de film is dus zeker geen bidprentje.

Milk leidde succesvolle campagnes tegen antihomowetsvoorstellen van conservatieve politici als senator John Briggs en ex-Miss America Anita Bryant. In 1977 werd hij bij zijn derde poging uiteindelijk verkozen tot de Board of Supervisors van de stad San Francisco – als gemeenteraadslid, zeg maar. Dat maakte hem tot de eerste openlijk homoseksuele verkozene in de Amerikaanse politiek. Uiteindelijk zou Milk zijn functie maar een dik jaar uitoefenen. Op 27 november 1978 werd hij samen met de progressieve burgemeester van San Francisco George Moscone neergeschoten door Dan White, een gefrustreerd conservatief gemeenteraadslid dat ontslag genomen had, en dan door Moscone verboden werd terug te keren.

Op het proces in 1979 voerde Whites advocaat onder meer aan dat zijn cliënt ten tijde van de aanslag depressief was ten gevolge van een overconsumptie van suiker, een verdediging die de geschiedenis inging als de Twinkie defense. Dan White werd veroordeeld tot zeven jaar opsluiting, waarvan hij er maar vijf zou uitzitten. Na de uitspraak braken in San Francisco zware rellen uit, de zogenaamde White Night Riots. In 1985, anderhalf jaar na zijn vrijlating, pleegde Dan White zelfmoord. Harvey Milk had een voorgevoel dat hij vermoord zou worden. Op de tape die zijn testament zou worden, sprak hij de profetische woorden: ‘ If a bullet should enter my brain, let that bullet destroy every closet door.

(L.A.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content