De huizenruil

Eerste zin Soepel glijdt de sleutel in het slot.

Caroline heeft een tijdlang een affaire gehad met een jongere collega, Carl. Francis is na een jarenlange pillenverslaving eindelijk clean. Wanneer ze via een site het onverwachte aanbod krijgen om van huis te ruilen, hopen ze dat een week Londen voor een nieuwe start in hun relatie kan zorgen. Maar overal in het verder griezelig nette huis vindt Caroline sporen die haar aan haar passionele relatie met Carl herinneren. De vrouw met wie ze van huis hebben geruild, blijkt haar al langer in de gaten te houden en registreert van een afstand de onthulling van Carolines allergrootste geheim. Een thriller waarin overspel een centrale rol speelt, staat of valt niet per se met de seksscènes, maar De huizenruil wil ook een beetje Vijftig tinten grijs zijn, met een hunkerende Caroline, een afstandelijke Carl en de onvermijdelijke vastbindscènes. Tegelijkertijd doet de schroom om een erectie een erectie te noemen (‘zijn hardheid’) en seks waarbij lichamen veelvuldig met elkaar versmelten erg oubollig aan. De plot is superstrak, de personages oprecht verdrietig en wanhopig, en tot op het einde weet je niet waaraan je je nog meer kunt verwachten, maar de bedscènes zijn vis noch vlees en missen overtuigingskracht.