EXTRA OP WWW.FOCUSKNACK.BE

INTERVIEWS MET JANE FONDA UIT DE OUDE DOOS

Je kunt makkelijk een weekendje Fonda-films organiseren en twee dagen lang klassiekers op het programma zetten: Barbarella, They Shoot Horses Don’t They en Klute met Jane zelf, Easy Rider met broer Peter Fonda, enkele films met Peters dochter Bridget Fonda ( City Hall en Jackie Brown bijvoorbeeld) en 12 Angry Men en The Grapes of Wrath uit de lange carrière van patriarch Henry Fonda, de uren zijn snel gevuld. In welke volgorde je ze ook afspeelt, je moet eindigen met On Golden Pond uit 1981, niet alleen omdat zowel Jane als Henry Fonda erin schitteren (hij kreeg trouwens een oscar als beste acteur), maar ook omdat de film de relatie tussen de vader en dochter perfect vat. On Golden Pond gaat over een gepensioneerde prof die bezoek krijgt van zijn dochter, van wie hij al jarenlang vervreemd is, en haar zoon. Er groeit een band tussen de oude man en zijn kleinkind en dat zorgt ervoor dat het ijs tussen vader en dochter langzaam smelt.

On Golden Pond, zo schrijft Fonda in haar boek, ‘was in veel opzichten een spiegel van mijn eigen leven, maar dan wel één met een happy end.’ In tegenstelling tot de hoofdpersonages in de film heeft ze immers nooit een echte band met haar vader kunnen opbouwen en haar pogingen om zijn respect te krijgen bleven vruchteloos. Jane groeide op in een kil gezin. Haar vader was niet tot emoties in staat (‘Tegen mijn vader over gevoelens beginnen, was alsof je een dood dier aan zijn voeten legde. Je kreeg een blik van: En wat wil je dat ik daaraan doe?’), en ook haar moeder Frances Ford Seymour kon haar kinderen niet de nodige liefde geven. Ze liet Jane opvoeden door een gouvernante en beval dat iedereen die met haar in aanraking kwam een chirurgisch masker opzette, zodat Jane in haar eerste levensjaren nauwelijks een menselijk gezicht te zien kreeg. Henry terroriseerde zijn vrouw met zijn woedeaanvallen, en Frances ging als reactie tot het uiterste om hem te plezieren en zijn aandacht te trekken. Tevergeefs, en toen Jane twaalf was, pleegde haar moeder zelfmoord. Haar relatie met haar ouders zou een patroon vormen voor de rest van haar leven. Ze trouwt met mannen die emotioneel even kil zijn als Henry Fonda, om zichzelf daarna weg te cijferen. En ze doet alles om erkenning te krijgen van hem – als actrice én als activiste. Helaas: Henry had het consequent over zijn ‘vermeende dochter’.

In de sleutelscène in On Golden Pond confronteert de dochter haar vader met zijn gebrek aan liefde voor haar. Fonda vertelt hoe ze voor de opnames moest overgeven van de zenuwen ‘omdat ik tegen mijn vader die intieme woorden moest zeggen die ik in het echte leven nooit had kunnen zeggen.’ Op het eind van de scène doet ze iets wat niet in het script stond: ze legt haar hand op zijn arm en zegt: ‘Ik wil jouw vriend zijn.’ ‘Voor een milliseconde was hij verrast. Hij leek zelfs boos: dit hadden we niet gerepeteerd. Toen werd hij overvallen door emoties en de tranen kwamen in zijn ogen. Het was nauwelijks zichtbaar voor de camera, maar des te meer voor mij, en op dat moment hield ik van hem.’ (S.W.)

Stefaan Werbrouck