Stephen Kings gaat op zoek naar zijn schrijversroots. Het resultaat, Revival, roept herinneringen op aan Carrie en The Shining, maar is misschien nog beter.

Jamie Morton is zes wanneer Charles Jacobs in 1962 aangesteld wordt als de nieuwe dominee. Geen bijzondere gebeurtenis, zou je denken, ware het niet dat Jacobs de change agent van de jongen blijkt te zijn, de man of vrouw zoals iedereen er wel een heeft, een joker die je leven binnenwandelt en er als een katalysator op ingrijpt.

Jacobs neemt Jamie mee naar zijn werkplaats en laat hem het miniatuurlandschap zien dat hij heeft gemaakt en waarin Jezus op miraculeuze wijze over het water kan wandelen. Elektriciteit, verklaart de dominee, de kracht waarvan hij constant de lof zingt en die hij zelfs als geneesmiddel probeert toe te passen. Wanneer Jamies broertje Con zijn spraak verliest – na een slag op de keel met een skistok – legt Jacobs een elektrisch verband rond Cons hals en na een paar minuten lichte stroom kan de jongen weer enkele woorden uitbrengen.

Wie verwacht dat Revival je van de eerste tot de laatste pagina op het randje van je stoel zal laten zitten, willen we hier waarschuwen. Pas in het laatste kwart van het boek trekt King voluit de kaart van de spanning. In de honderden pagina’s daarvoor toont hij een beeld van een halve eeuw Amerikaans plattelandsleven en de sociale en demografische veranderingen die er plaats hebben gevonden. De levenslijnen van Jamie en dominee Jacobs zullen elkaar immers meermaals kruisen.

Het eerste afscheid vloeit voort uit een verkeersongeval, een scène waarin King het gruwelijke en het tedere zo intens weet te combineren dat alleen een diepe buiging hier op zijn plaats is. Jacobs’ vrouw en zoontje worden aangereden op een kruispunt, waarna de vrouw met een bebloed bundeltje wegstrompelt, smekend om haar baby te redden. Als was het een idyllisch beeld, zo beschrijft King hoe de blonde haren die nog vastzitten aan de huidflap die van haar hoofd gescheurd is, wapperen in de wind, en wanneer iemand het bundeltje opent, blijkt er een kind in te zitten waarvan de voorkant van het hoofd verpletterd is. Jacobs houdt een paar weken later zijn Verschrikkelijke Preek, waarin hij de absurditeit van het geloof benadrukt en verklaart dat achter Sint-Paulus’ wazige spiegel alleen een leugen schuilt. Zijn verbanning uit de gemeenschap is daarmee een feit.

Wanneer hij volwassen is, ziet Jamie Jacobs terug op een kermis, waar die gewetenloos trucs uithaalt met onschuldige omstanders door hen aan zijn elektrische experimenten te onderwerpen. En later, wanneer hij aan heroïne verslaafd is – King kan zijn eigen verslaving aan zowat alles wat ook maar een beetje roes opwekt uit de jaren tachtig blijkbaar moeilijk vergeten – loopt hij Jacobs tegen het lijf als leider van de Eerste Kerk van Elektriciteit, waar hij eer wil betonen aan Mary Shelleys Frankenstein. Shelley is trouwens niet de enige literaire referentie. Het motto van het boek komt van de legendarische H.P. Lovecraft: ‘That is not dead which can eternal lie, and with strange aeons, even death may die.’ Revival gaat op zoek naar een antwoord op de vraag wat we na de dood mogen verwachten. Nee, geen hemel, aldus King (zelf toch nog steeds methodist), maar wel een nimmer eindigende lovecraftiaanse nachtmerrie vol pijn en lijden.

REVIVAL *****

Stephen King, Luitingh-Sijthoff, 599 blz., ? 19,95.

MARNIX VERPLANCKE

CENTRALE ZIN: De dood zou het beste van alles zijn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content