Alle begin is moeilijk. Hoe slagen artiesten erin om het publiek meteen voor zich te winnen? Gust Van den Berghe over de eerste scène van zijn nieuwe film ‘Blue Bird’.

Gust Van den Berghe over de eerste scène van zijn nieuwe film ‘Blue Bird’.

Blue Bird opent met een scène van een moeder die het bad van haar kindjes vult, een idee dat je kreeg toen je zelf in bad zat, zo las ik in je ‘ Generatie Nu’-interview.

GUST VAN DEN BERGHE: Dat klopt. Doordat de eerste draaiperiode zo chaotisch is verlopen (Van den Berghe kreeg in Afrika onder meer af te rekenen met de dood van een crewlid; nvdr.), moest ik de film halverwege een andere vorm geven dan ik in het scenario gepland had. Toen ik terug in België was en vanuit mijn bad mijn kleren zag liggen, deden die mij denken aan een soort huid waaruit ik net was gekropen. Toen wist ik: zo moet Blue Bird beginnen. Het gaat eigenlijk niet zozeer om dat bad, maar om het wassen. Ik wilde Blue Bird op een heel eenvoudige manier van bij het begin iets universeels meegeven, en zo’n wasscène is daarvoor ideaal. Het is heel herkenbaar. We hebben allemaal als kind in zo’n bad gezeten, en vaders en moeders hebben hun kinderen gewassen. We hebben in ieder geval al gemerkt dat volwassenen spontaan beginnen te glimlachen, omdat zij hun kinderen weer in dat badje zien zitten. Aan de andere kant doet de manier waarop de kinderen gewassen worden, denken aan dopen, een universeel ritueel waarbij een kind in zijn maatschappij wordt opgenomen.

Je krijgt van de moeder in het begin geen gezicht te zien, enkel een torso. Dat lijkt me ook bewust, want in jouw films worden personages vaak afgesneden.

VAN DEN BERGHE: Ja, het is de bedoeling dat je naar haar kijkt vanuit de positie van een kind, terwijl ze jouw bad aan het vullen is. Ook het feit dat het geluid van die scène zo abrupt begint, is belangrijk: je valt echt in de scène, omdat je ook op een willekeurig moment binnenstapt in een leven dat allang bezig is. Je hoort het, ik zou over die ene scène al meteen heel veel kunnen vertellen. (Lacht) Voor mij is ieder beeld een nieuw wonder dat ik wil scheppen.

Wat was in het oorspronkelijke scenario dan eigenlijk de openingsscène?

VAN DEN BERGHE:(Denkt na) Dat weet ik niet meer. Ik zou het moeten opzoeken, want eerlijk gezegd ben ik dat vergeten. Zodra een film gemaakt is, bestaat het scenario voor mij niet meer. Tijdens de opnames of afwerking kunnen er dingen gebeuren die een film in een bepaalde richting duwen, weg van het scenario. Een van mijn krachten, vind ik, is ook dat ik los durf te komen van wat er op papier staat. Ik maak films, geen scenario’s.

BLUE BIRD LOOPT VANAF 19/10 IN DE VLAAMSE BIOSCOPEN.

WWW.BLUEBIRDTHEFILM.COM