DE DUKE ONDER DE DJ’S

De Brit Duke Dumont is een toonaangevende house- en technoproducer die onder meer Laurent Garnier en Erol Alkan tot zijn devote fans en vriendenclub kan rekenen. Op 12 oktober passeert hij op Libertine Supersport in Brussel.

In het echt heet je blijkbaar Adam Dyment.

DUKE DUMONT: Klopt. Ik wilde een alter ego creëren om mijn muziek- en mijn dagelijkse leven gescheiden te houden. Ik vind het prima als 2000 mensen luidkeels ‘Duke’ scanderen. Moesten ze mijn échte naam joelen, dan zou ik een knoert van een ego krijgen.

Is roem belangrijk voor jou, pardon, voor Duke?

DUMONT: Ik ben eigenlijk niet zo bezig met mijn promo. Ik vind het jammer dat succes volgens platenfirma’s alleen nog afhangt van wat het opbrengt. In mijn ogen zijn er twee soorten dj’s: zij die het voor het geld doen, en zij die vooral interessante muziek willen maken. Ik reken mezelf tot de laatste categorie, al doe ik wel eens toegevingen om in mijn levensonderhoud te voorzien.

Waar komt je passie voor dj’en vandaan?

DUMONT: Van toen ik als tiener Music 2000 aanschafte, een PlayStation-game waarmee je cd’s kon sampelen. Heel basic, maar wat ik geweldig vond was dat je geen duur materiaal nodig had, zoals in een studio, en het dus ook niet kon stukmaken. Dat is vijftien jaar geleden. Ondertussen heb ik al voor zo’n 1000 pond materiaal. (lacht)

Op 12 oktober zak je af naar Brussel. Waar mogen we ons op verheugen?

DUMONT: Ik ga vooral eigen muziek spelen – ik heb het afgelopen jaar een aantal ep’s uitgebracht – maar daarnaast zal ik natuurlijk de clubmuziek draaien waar ik van hou, voornamelijk techno en house. Hopelijk krijg ik de juiste mensen aan het dansen; een publiek dat ook gepassioneerd is door de muziek. Ik ben trouwens al eens in België geweest, vier jaar geleden, en ik was toen stevig dronken. Ik herinner me alleen dat ik in een verlaten kasteel moest draaien. Erg bevreemdend.

Een aantal jaren geleden heb je je geboortestad Londen ingeruild voor het platteland. Verandering van spijs doet eten?

DUMONT: Precies. In Londen keek ik de hele dag op een betonnen muur uit. Ik werd er claustrofobisch van. Als ik vandaag naar buiten kijk, zie ik bossen en uitgestrekte velden, véél gezonder. Al blijft Londen voor mij een soort minnares: ik kan haar bezoeken wanneer ik zin heb, en haar dumpen als ik er genoeg van heb.

Gezond, zei je. Is clubben dat ook?

DUMONT: Dat hangt volledig van jezelf af. Ik heb vrienden die nooit drinken en altijd clean blijven. Jammer genoeg zit ik niet zo in elkaar. Ik heb niet voor niets een break ingelast – ik had problemen met mijn longen en mijn nieren. Soms moet je in het leven extremen opzoeken, en soms is het tijd om een goeie balans te vinden. Als het even kan, wil ik over tien jaar toch nog steeds achter de decks staan.

ANDREAS ILEGEMS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content