De duivel zit in de details

Eerste zin Met de jaren is Anime Moussa een bange man geworden.

Het Franse weekblad Le 1 probeert voorbij de waan van de dag te denken. Het laat een breed spectrum aan filosofen en wetenschappers aan het woord en opent steevast met een vrije tribune van Franse topauteurs, zoals Nobelprijswinnaar J.M.G. Le Clézio en Leïla Slimani. De duivel zit in de details bundelt zes bondige teksten van die laatste die in toon variëren: sommige lezen als een parabel, andere als een tirade.

Titels als Fundamentalisten, ik haat jullie! en Een leger van pennen beloven vitriool maar hoe goedbedoeld ook, Slimani blijft steken in voorspelbare gemeenplaatsen. Ja, ze komt op voor de vrije meningsuiting maar wie heeft dat niet gedaan na de aanslag op Charlie Hebdo? Of ze vergist zich schromelijk van vijand: jazeker mag je kritiek geven op Michel Houellebecq maar hem laf noemen? Houellebecq, de gevaarlijkste romancier van het decennium, die onversaagd religies en culturen door de mangel haalt?

Fijn ook dat Slimani, dwars tegen de identitaire beweging in, de gelaagdheid van de mens beklemtoont maar helaas doet ze dat met een vlak essay vol brave algemeenheden waarmee ze literair net haar punt ondergraaft. ‘De weg naar de literaire hel is geplaveid met goede voornemens’ ware misschien een betere titel geweest.