DE CANVASCRACK

© © VRT
Tine Hens
Tine Hens Journaliste voor Knack

Elke weekdag, 20.40 – Canvas

Er zijn van die dagen waarop vreemde levensvragen mijn hoofd binnensijpelen. Vragen die niet eens een antwoord verdienen, maar die toch als meerstemmig mannenkoor mijn buis van Eustachius bezetten. Een vraag die omstreeks deze televisietijd van het jaar – u weet: op tv lopen ze ongeveer een maand voor op de gewone tijdrekening – rond mijn hoofd zoemt, is of Herman Van Molle nu ja dan nee buitenaardse wortels heeft. Belachelijke vraag, zegt u. Misschien. Maar heeft iemand al eens nagekeken waar Herman precies verblijft als hij niet De Canvascrack presenteert? Zweden, zegt hij zelf en gelooft iedereen omdat niemand het echt controleert. Het kan evengoed Atlantis zijn, of Krypton.

Toen ik aan mijn leven als televisiekijker begon – zo’n dertig jaar geleden – waren er twee mannen in dat leven. Herman en Superman. Mijn ouders beleden erg actief de overtuiging dat een mens leeft om te leren en dat ook ontspanning het best een pedagogisch doel dient. Ik was zes en keek met familiale toestemming naar De IQ-Kwis en spijkerde intensief mijn kennis van woorden met twintig letters bij. De dagen waarop er geen IQ-Kwis op de televisie was, verkleedde mijn broer zich als Herman en verzon hij vragen waarop ik tot leedvermaak van de familie zelden het antwoord wist. Mijn broer was in die tijd een fan van Superman en zijn versie van Herman droeg een rode mantel en – wat minder geslaagd was – roze lycra handschoenen. Herman en Superman, in mijn herinnering werden ze één man. Beiden blonken uit in eeuwigdurende onveranderlijkheid.

In een wereld waarin 99 procent van de mensheid voortdurend naar de opwinding van het nieuwe en het volgende streeft, weigert Herman Van Molle koppig de evolutietheorie uit te proberen. Veertien jaar schotelde hij De IQ-Kwis voor. Als het aan hem lag, had het best langer mogen duren. De twintigletterwoorden waren verre van uitgeput. Tien jaar overbrugt hij ondertussen de Belgische zomer met De Canvascrack. Na een heel decennium denkt de minst menselijke mens op deze wereld al eens: het is tijd voor iets nieuws. Herman denkt dat niet, maar om de aan opfrissing verslingerde buitenwereld te plezieren, bestelt hij om de zo veel tijd een ander decor, een frivolere stoel of zoals dit seizoen: een draaiend podium. Niet langer hij en de crack verwisselen nu van tafel. De nieuwe uitdager komt tot hen. Een beetje zoals de voorzitter van Groen! naar de koning tuft.

Canvascrack word je niet zo maar. Je moet het verdienen. Herman heeft trouwens gigantisch veel lak aan het populaire en zeer aangename idee dat om het even welke amateur de slimste mens ter wereld kan worden. Zelfs een Bert Kruismans. Of desnoods, godbetert, Alain Grootaers. Neen, de cracks van Herman zijn mannen en vrouwen met een duidelijk diploma. Het zijn noeste en nobele onbekenden. Ze leren Litouws in hun vrije tijd, weten alles over algen of verzamelen even ijverig als hamsters noten sprokkelen glaswerk uit de 18e eeuw.

Mensen die het kunnen weten, zeggen me: een quiz is zo goed als zijn vragen. Ik denk niet dat er een quiz met een meer hilarische, verrassende of diverse variëteit aan vragen bestaat als De Canvascrack. ‘Wat produceert Amgen, de sponsor van de wielerronde van Californië?’, was mijn favoriete vraag vorige week maandag. ‘Epo’, luidde het antwoord. Schitterend toch? Twee uur kost het gemiddeld om een vraag voor De Canvascrack te bedenken, las ik ergens. Per seizoen zijn er 1440 vragen nodig. Zeg nu zelf: men moet wel Kryptomaan zijn om deze bovenmenselijke taak tot een verdienstelijk einde te brengen.

Lees nog meer recensies en bedenkingen in de blog Testbeeld op KNACKFOCUS .BE

TINE HENS

‘Na tien jaar denkt de minst menselijke mens: het is tijd voor iets nieuws. Herman Van Molle niet.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content