Woensdag 6/11, VIER
In Nederland bleek De beste singer-songwriter een verfrissende variant op de televisionele talentenjacht. VIER doet de zoektocht over in onze contreien met de hulp van Lisa Smolders, Sarah Bettens en Frank Vander linden.
‘We gaan op zoek naar mensen die met een lied, hun stem en één instrument een verhaal willen vertellen, zonder toeters en bellen. Dat levert een heel ander resultaat op dan Idool en The Voice‘, vindt Vander linden. ‘De uitkomst is verrassend divers. Al ontbreekt volgens mij de nieuwe folk, genre The Bony King of Nowhere. Dat hoeft overigens niet te verbazen: dergelijke artiesten kijken geen tv en huiveren bij de gedachte om erop te verschijnen.’
Heb jij meteen toegehapt?
FRANK VANDER LINDEN: Het is de eerste keer dat ze mij vragen om in een jury te zetelen en ik heb ook het gevoel dat dit programma bij mij past. De muziek ligt in de lijn van de dingen die ik doe. Toch had ik mijn reserves bij de rol van jurylid. Ik heb het al moeilijk om mijn eigen werk te beoordelen, laat staan dat van een ander. Maar toen vernam ik dat Sarah Bettens, voor wie ik een diepe professionele bewondering koester, al had toegezegd voor de jury en dat het ook onze rol is om de artiesten te bemoedigen.
En welke indruk heb je van presentatrice en derde vast jurylid Lisa Smolders?
VANDER LINDEN: Voor mij was zij een revelatie. Niet alleen beschikt ze over een geweldige naturel, ze is ook intelligent. Lisa heeft gevoel voor muziek en die bijzondere rol van presentatrice die mee jureert, zorgt voor een grotere betrokkenheid. Dat was ook al zo bij het Nederlandse origineel, geleid door Giel Beelen. Ik vond dat programma kloppen, het sleutelbegrip daarbij was warmte.
Singer-songwriters, van Bob Dylan over Leonard Cohen tot Ryan Adams, lijken vooral een Angelsaksische traditie. Is die bij ons voldoende ingeburgerd?
VANDER LINDEN: Ik denk het wel, in de jaren zeventig had je hier wat toen kleinkunst heette. En hoewel je die term niet meer mag gebruiken, lijken artiesten als Hannelore Bedert en Yevgueni die traditie op een hedendaagse manier verder te zetten. Het lied als vorm om jezelf uit te drukken is volgens mij een blijvend gegeven.
En wat is er kenmerkend aan het lied van hier?
VANDER LINDEN: Ik kan nog niet veel verklappen, maar bij veel kandidaten viel me de emotionele geladenheid op. Persoonlijk vind ik het niet belangrijk of iemand nu zelf beleefd heeft waarover hij of zij zingt, anderen zijn de tegenovergestelde mening toegedaan – we leven in emotijden, nietwaar? Iedereen denkt dan natuurlijk aan de bijna-winnaar van de Nederlandse editie dit jaar: Maaike Ouboter. Maar dan wijs ik er graag op dat ze de eerste keer nog niets wilde vertellen over de achtergrond van haar lied, Dat ik je mis. Pas na een objectief oordeel kwam men te weten dat dat over haar overleden ouders ging.
Gaan we jou in tranen zien?
VANDER LINDEN: Oh, ik ben niet de stoerste, ik pleng nogal vlug een traan. Het ontroert mij op zich al dat die mensen voor ons komen staan om hun liedje te zingen, alleen met hun stem en één instrument. De moeilijkste manier om iets te brengen, maar het resultaat kan het mooiste zijn.
Geen uitlachtelevisie met charmezangers die nog vlug een gitaar onder de arm hebben genomen?
VANDER LINDEN: Nee, wees gerust. De redactie heeft een eerste selectie doorgevoerd, zodat niemand zich nodeloos belachelijk moet maken voor de camera. De kijker krijgt samen met de jury 21 kandidaten te zien. En onderling hebben we al afgesproken om vooraf geen videofilmpjes van hen te bekijken om zo onbevangen mogelijk te oordelen.
(H.V.G.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
