Net als John Grisham is David Baldacci (48) een gewezen Amerikaanse advocaat die thrillerschrijver werd. En er zijn nog overeenkomsten: hun proza blinkt niet meteen uit in subtiliteit en voor een diepgravende karakteranalyse zijn er betere adressen, maar beiden slagen er meestal wel in een verhaal te vertellen dat je meteen meesleurt, met vaart en veel bochtenwerk. Dat viel al op in Absolute Power (1995, Het recht van de macht), Baldacci’s geruchtmakende debuut. Geruchtmakend omdat hij voor zijn eersteling een recordbedrag als voorschot kreeg én omdat er, in de periode dat Monica Lewinsky in het Witte Huis werkte, op de eerste bladzijden een Amerikaanse president verschijnt met zijn ballen bloot.

De plot van Absolute Power was ook gewaagd. Een oudere beroepsinbreker wordt tijdens zijn activiteiten gestoord omdat de vrouw des huizes onverwacht vroeg thuiskomt met een man die niet de hare is. De dief kan zich op het nippertje verschuilen in een immense kluis met een geheime spiegeldeur. Zo ziet hij hoe een ruw nummertje seks ontaardt in een bloedige ruzie waarbij de vrouw haar minnaar met een mes wil doden. Twee mannen dringen daarop de kamer binnen en schieten de vrouw dood. De minnaar in kwestie blijkt immers niemand minder dan de president van de VS, die door zijn veiligheidsagenten gered wordt. Dat is het startsein van een grootscheepse doofpotoperatie. De thriller werd al een jaar nadat hij verscheen verfilmd, met Clint Eastwood in de rol van inbreker en Gene Hackman als president van Amerika. De naam van Baldacci was dan ook meteen gemaakt.

Baldacci heeft al een paar kinderboeken, een roman (over een kind dat opgroeit in de jaren vijftig) én een kerstverhaal op zijn naam, maar hij is natuurlijk in de eerste plaats een thrillerschrijver. Elk jaar verschijnt wel een nieuwe Baldacci, die daarna vertaald wordt in zowat veertig talen. Het ene boek is beter dan het andere, maar het niveau van zijn debuut heeft hij nooit meer gehaald. Wel opvallend is dat Baldacci zich telkens tracht te vernieuwen. In Hour Game (2004, Het uur van de zonde) introduceert hij een moordenaar die de werkwijze van echte seriemoordenaars als Ted Bundy kopieert. Last Man standing (2002, De laatste man) zal wel geen prijs voor de beste plot winnen, maar vertelt meeslepend hoe een FBI-agent als enige van zijn team de inval in een drugspand overleeft en zich afvraagt waarom hij gespaard bleef. Een jaar of vier geleden verscheen The Camel Club, over een vreemde club die ervan overtuigd is dat de Amerikaanse regering complotten smeedt die een gevaar vormen voor de democratie. Pas uit: The Whole Truth, (2008, Niets dan de Waarheid), een ‘global thriller’ over de grootste wapenleverancier ter wereld die een ‘perception manager’ (‘Waarom zou je je tijd verdoen met de waarheid te zoeken als je die ook kan creëren?’) inhuurt omdat hij dringend een oorlog nodig heeft.

‘NIETS DAN DE WAARHEID’

is net verschenen bij Bruna.

Fred Braeckman