In ‘De Indringer’ (zo, 21.35 – één) zien we Filip Peeters met een forse boswachtersbuik.Die hij er vervolgens voor ‘De Hel van Tanger’ weer af mocht lijnen. Wordt Peeters minder gehinderd door ijdelheid dan de gemiddelde acteur?

Gluur je wel eens naar je eigen weerspiegeling in een winkelruit?

Dat zal wel, als ik op de fiets zit bijvoorbeeld. En zeker als een van onze kinderen achterop zit. Het is dus eerder uit vaderlijke fierheid dan om mijn gezicht op puistjes te controleren. Vader met kind: dat vind ik een mooi beeld. Of mijn haar goed ligt, daar maak ik me nooit zorgen over. Tussen twee films door laat ik het groeien, zodat de regisseur bij het begin kan kiezen wat ermee moet gebeuren.

Heb je er ooit van gedroomd in de voetsporen te treden van wereldberoemde acteurs?

Ik heb dit beroep niet voor de roem gekozen. Met acteren wil ik mij amuseren. Het is natuurlijk hard werken, maar ik heb nog steeds niet het gevoel dat ik tegen mijn goesting een job sta te doen. Daar gaat het mij om. Maar dat wil niet zeggen dat ik vroeger geen idolen had. Mickey Rourke bijvoorbeeld, of Robert Redford.

Heeft het invloed op je zelfvertrouwen als je er anders moet uitzien voor een rol?

Zwaar moeten verdikken of vermageren kruipt natuurlijk in je kleren, maar dat gevoel komt óók van pas bij het acteren. Hoe meer je afvalt of bijkomt voor een rol, des te gedrevener je je gaat inleven. Je bouwt als het ware een geschiedenis voor je personage op, en het is fijn om je daarin onder te dompelen. Als ik dan zo mager ben als Pierre Stukken in zijn cel, dan voel ik ook hetzelfde gebrek aan energie.

Heb je een rijk gevulde kleerkast waarin je lang moet zoeken naar de juiste combinatie?

Daar hangen vooral dingen die ik gemakkelijk kan aanschieten. Veel tijd heb ik ’s morgens dus niet nodig. Maar ik kan zeker genieten van mooie kleren, zoals een pak. Mijn hemden laat ik zelfs op maat maken door Zaccarelli di Bologna: een man die als steward voor Brussels Airlines werkt en daarnaast met een ongelooflijke nauwgezetheid hemden maakt, helemaal volgens je wensen. Ik geef graag geld aan kleren uit, zeker van Belgische ontwerpers. Maar dan nog ga ik er altijd kopen in de stockverkoop; ik kan me nog niet permitteren decadent te doen. Zo’n kledingstuk kopen blijft verwennerij voor mij. Die kleren zijn echt geweldig om te dragen. Bij een van mijn vorige films in Duitsland heb ik de producer kunnen overtuigen om mij pakken van Dries Van Noten te laten dragen. Die pasten perfect bij de rol.

Ken je wel eens stiekem punten toe aan andermans uiterlijk?

Absoluut – wie doet dat niet? Ik kan mij vooral storen aan mensen die zich lelijk kleden. Toegegeven, mannen kunnen minder makkelijk in de fout gaan. Zelfs sokken in sandalen vind ik nog niet eens een halszaak. Maar vrouwen van enige leeftijd die met een te korte rok rondlopen, vind ik echt niet kunnen. Of van die veel te strakke leggings, aargh! We kunnen geen achttien blijven, hé.

Je bent voor slechts 34 procent ijdel. Verbazend weinig voor een acteur.

IJdelheid is mij niet volkomen vreemd, hoor. Ik wil er altijd goed uitzien voor een rol, maar da’s iets anders dan er mooi uitzien. Als acteur komt het eropaan om er telkens anders uit te zien, maar daarvoor hoef ik mijn ijdelheid niet uit te schakelen. Al betrap ik mij vaker op een blik in de spiegel als ik aan het afvallen ben voor een rol en de sixpack weer zichtbaar wordt. En natuurlijk heb ik gevloekt toen ik na al dat lijnen voor De Hel van Tanger opnieuw moest aankomen. Je voelt gewoon dat een zwaarder lichaam ongezond is.

Bent u een ijdeltuit? Ga het na op www.blogthings.com/howvainareyouquiz

Door Hans Van Goethem