GEZIEN OP SAMUEL ROUSSEAU, AEROPLASTICS CONTEMPORARY, BRUSSEL, TOT 25/5.
Zelfs een nederig afvoerputje brengt de verbeelding van Samuel Rousseau al aan het borrelen. Op zijn tweede solotentoonstelling bij Aeroplastics worden de meest onwaarschijnlijke objecten met beelden bevrucht.
In de projectie Convulsions of the World zweven ontelbare kleine lettertjes weg van een prop krantenpapier. De prop is nep: het beeld van de verfrommelde krantenpagina wordt uitgebraakt door een projector. Door de inktzwarte achtergrond lijkt de verlichte papierhomp op een hemellichaam. De lettertjes zouden gemakkelijk sterren kunnen zijn. Een oerknal is ook een mogelijkheid. In ieder geval zorgt het tafereel voor allerlei Grote Associaties.
Dat is precies waar de Fransman Samuel Rousseau (42) bedreven in is: uit hele gewone, zelfs nietige objecten distilleert hij beelden met een gespierde betekenis. Niet zelden gaat dat proces gepaard met een moddervette knipoog. In de onmogelijke wereld van Rousseau rennen hyperkleine mensjes digitaal in het rond, groeien blaadjes razendsnel aan de bomen, zwieren hoofden mee in de wasmachine en schreeuwen mensen je toe van onder de grond. Niet vreemd wellicht dat bij zoveel wonderbaarlijks behoorlijk wat techniek en technologie komt kijken. Geen enkele barrière lijkt te hoog voor de Fransman, geen enkel materiaal onbewerkbaar. Op zijn solotentoonstelling bij Aeroplastics zijn onder meer skateboards te zien waar grondplannen van New York uit zijn gezaagd, een werk met een hoog punk- en DIY-gehalte. Nog vaker gaat Rousseau met draden en schermpjes aan de slag. Zo leverde hij een reeks afvoerputjes af waarin je bewegende, caleidoscopische beelden kunt ontwaren. Die beelden, kleiner dan een pink, zijn in werkelijkheid opnames gemaakt vanuit een metrostel. Rousseau filmde de tunnel achter de wegsnellende trein en verpakte het resultaat in een pretentieloos afvoerputje. Hij schiep ook een vortex van auto’s in het gat van op elkaar gestapelde banden, en trok uit een reeks weerbarstige houten pallets een flatgebouw op, bevolkt met op en neer wandelende schimmen.
Het minste wat je van de Fransman kunt zeggen, is dat hij behoorlijk vindingrijk is. Speels en poëtisch zijn zijn scheppingen ook, al vind je onder de oogstrelende projecties en vondsten steeds een hang naar duisternis en eenzaamheid terug. Twee jaar terug stond Rousseau op de shortlist van de prestigieuze Franse Prix Marcel Duchamp. De uit Roemenië afkomstige Mircea Cantor kaapte toen de prijs weg, maar als er een oorkonde voor de sterkste verbeelding bestond, had Rousseau die gekregen. Zeker weten.
ELS FIERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
