Woensdag 30/6, 21.40 – Canvas

Wij vermoeden dat onze milde en goed bedoelde sneren over hun niet-aflatende fascinatie voor Wereldoorlog II de Canvasbonzen stilaan de keel beginnen uit te hangen, want de zender lijkt zowaar een nieuw stokpaardje te hebben gevonden. Als het toch nog aan u zou zijn voorbij-gegaan: Congo viert dit jaar de vijftigste verjaardag van haar onafhankelijkheid. Al een geluk dat te midden van alle politieke en historische kwesties op deze Congodag Cobra TV zijn culturele zelve blijft en onder auspiciën van Frieda Van Wijck enkele hedendaagse Congolese artiesten onder de aandacht brengt.

Heb je zelf iets bijzonders met Congo?

Frieda Van Wijck: Niet meer dan de gemiddelde Belg, denk ik. (Lacht) Bij de Wereldomroep had ik een collega die met een Congolees getrouwd was en zo hoorde ik er wel wat over. En verder heb ik natuurlijk net als iedereen van mijn generatie op school over de geschiedenis geleerd. Al heb ik voor deze speciale aflevering natuurlijk wel heel veel over Congo gelezen.

En verrassende ontdekkingen gedaan?

Van Wijck: Eigenlijk kennen we in België maar weinig Congolose kunstenaars. Baloji is in Cobra TV al eens de revue gepasseerd, maar verder is het de eerste keer dat we artiesten van ginder aan bod laten komen.

Noem er eens eentje?

Van Wijck: Operazanger Serge Kakudji heeft me enorm verbaasd, zeker omdat er in Congo helemaal niet aan opera wordt gedaan. Als kleine jongen had hij eens toevallig die muziek gehoord en hij was daardoor zo aangegrepen dat hij alles op alles wilde zetten om operazanger te worden. Dat hij een contratenor is, blijkt des te bijzonderder.

Hoe komt het dat Congolese kunstenaars bij ons zo weinig bekend zijn?

Van Wijck: Europese galerijen en andere kunstinstanties blijken weinig vertrouwen te hebben in Afrikaanse kunstenaars. Iemand als Aime Mpana is een van die andere uitzonderingen. Google hem maar eens, hij maakt echt mooie dingen. Congolese kunst is meer dan enkel traditionele maskers.

Jullie zetten een hele schare aan kunstenaars uit verschillende disciplines in de schijnwerpers. Vallen er toch enkele gemeenschappelijke kenmerken te bespeuren?

Van Wijck: Die variatie hoort bij een typische Cobra TV-uitzending, hé: ‘Voor ieder wat wils.’ (Lacht) Zoals ik zei: de hedendaagse Congolese artiesten gaan de naïeve volkskunst voorbij. Ze werken misschien nog steeds met materiaal uit hun thuisland, maar je ziet ook dat ze zich door de westerse cultuur laten inspireren.

Hebben sommigen onder hen een speciale band met België?

Van Wijck: Daar hebben we het niet specifiek over gehad – de geschiedenis zal in de andere Congoprogramma’s van Canvas nog wel genoeg aan bod komen. De groep gehandicapte straatmuzikanten Staff Benda treedt wel op tijdens Couleur Café en dan heb je nog stand-upcomedian Pie Tshibanda. Enkele jaren geleden is hij in het Waals-Brabantse dorpje Court-Saint-Etienne nog aan elke deur gaan bellen om zich te integreren, nu is hij er de populairste inwoner.

Barbara De Coninck