CINEMA ALL’ITALIANA. EEN EIGENTIJDSE KRANT DIE BIJ DE FILMLIEFHEBBER SERIEUS WIL WORDEN GENOMEN, KAN BIJNA NIET ANDERS DAN ZIJN STEMPEL DRUKKEN OP EEN DVD-COLLECTIE. ZO GING ‘NRC HANDELSBLAD’ IN ZEE MET HOMESCREEN OM EEN REEKS ITALIAANSE KLASSIEKERS OPNIEUW VOOR EEN BREED PUBLIEK TOEGANKELIJK TE MAKEN.

FILM: **** Extra’s: **

(Homescreen)

Matrimonio all’Italiana (1964) Bellissima (1951) Rocco e i suoi fratelli (1960)

Films. Luchino Visconti en Vittorio De Sica zijn het best vertegenwoordigd in deze bloemlezing die eenmaal compleet twaalf titels moet tellen. De eerste De Sica-film in de reeks verraadt maar zelden de neorealistische roots van de regisseur van Fietsendieven. Matrimonio all’Italiana is een typische Italiaanse komedie, even kleurrijk, luidruchtig en onstuimig als de Napolitaanse setting. In dit verrassend opgebouwd blijspel met melodramatische ondertoon onthult De Sica mondjesmaat hoe de ex-prostituee Filumena (Sophia Loren) erin slaagt om haar drie bastaardkinderen door haar ex-minnaar (Marcello Mastroianni) geadopteerd te krijgen. Het duel tussen de twee Italiaanse supersterren van de jaren zestig doet de vurige liefde-haat-salvo’s extra resoneren. La Loren zet met furieuze energie en trillende boezem een hartverwarmende volksvrouw neer, terwijl Mastroianni ons de Latijnse charmeur toont in al zijn lafheid, hypocrisie, ijdelheid en onvolwassenheid. De prent is ook tekenend voor de maatschappijkritische teneur van de beste Italiaanse komedies die juist zo grappig zijn omdat de humor de zwakke plekken in de naoorlogse Italiaanse samenleving blootlegt.

De oudste Visconti-film in de reeks is Bellissima. Anna Magnani raast als een cycloon door deze veredelde smartlap over een vrouw van simpele komaf die tot alle offers bereid is om van haar dochtertje een filmster te maken, zelfs al heeft het meisje er het talent noch de uitstraling voor. De alles smorende moederliefde is even pijnlijk als grootmoedig en zelfs de sceptische regisseur wordt meegesleept door de rauwe, authentieke emoties van La Magnani die elke scène waarin ze verschijnt meteen in lichterlaaie zet.

Van een totaal andere envergure is Rocco e i suoi fratelli, de film waarmee Visconti de twee tegenpolen in zijn artistieke persoonlijkheid – zijn kritisch realisme en zijn opera-achtig temperament – op de meest intense wijze met elkaar laat botsen. Het is het portret van een moeder en haar vijf zonen die hun armoedig bestaan in het zuiden ontvluchten om in Milaan een nieuw bestaan op te bouwen. De matriarch slaagt er niet in de clan bij elkaar te houden: de zonen worden slachtoffer van het geweld en het verderf van de grote stad. Deze kroniek vol miseria wordt door Visconti op een hoger niveau getild, getransformeerd tot een hartstochtelijke opera vol migrantenleed. Visconti’s liefkozende camera krijgt maar niet genoeg van de jonge Alain Delon. Zijn lens strijkt strelend langs de even kwetsbare als sensuele jongste telg die langzamerhand zijn onschuld verliest.

Extra’s. Trailer, productienotitie’s, biografieën en fotogalerij. Bij elke dvd zit ook een boekje met een achtergrondstuk van Joyce Roodnat, die heel enthousiast haar passie voor deze klassiekers overbrengt, maar weinig aandacht besteedt aan de individuele stijlkenmerken. Patrick Duynslaegher

Patrick Duynslaegher