EEN FRIGIDE HELMUT NEWTON. Christophe Mourthé stouwt zijn foto’s vol met fetisobjecten, maar veel seks levert dat niet op.

Meerlaan 32 in Knokke-Heist, tot 31 mei. tel. 050 63 04 30 en www.fotofestival.be

Cultuurcentrum Scharpoord

Toch merkwaardig hoe bepaalde fotografen het begrip sexy associëren met overdreven veel toeters en bellen. Christophe Mourthé (45) legt het er op dat vlak wel extreem dik op. In zijn reeks Les Fétish komt hij aanzetten met een volledige ijzerwinkel, gekoppeld aan de garderobe van Ben Hur en Catwoman. Naast hakbijlen, vleeshaken, leren rokjes, vogelkooien, muilkorven en een rijwiel uit de Eerste Wereldoorlog sleept Mourthé ook nog overdadig veel goudverf en plamuurlagen aan. Vind de vrouw, lijkt de opdracht bij wat de Fransman beschouwt als een lofrede op de feminiene uitstraling. X- en celebfotograaf Mourthé is in de Scharpoord te gast met zijn buitenissige camerawerk in drie reeksen (Portretten, de Casanova’s en de Fetisj-serie). Hij presenteert er de vrouw als valse drag-queen en raakt daar soms zodanig in verstrikt dat hij uitkomt bij foto’s die je ook ziet bij de kapper.

Mourthé haalde zijn inspiratie onder meer bij Helmut Newton. Die invloed is meer dan zichtbaar, maar toch heerst er een opvallend stijlverschil: ‘Newton heeft een Germaanse visie op de vrouw. Ik ben Latijns en heb een minder sportieve kijk op de zaak.’ En welja, bij Mourthé is de atletische vrouw-als-speerwerpster-look inderdaad minder opvallend, maar verder is het verschil vooral een kwestie van oorlogshelmen of boa’s. Hij verdiende zijn sporen bij bladen als Playboy, Pent- house en Vogue en hoort bij de zogenaamde Palacegeneratie, waar ook Mugler, Gaultier en Chantal Thomass hun oorsprong vonden.

De overdadige paillettenpakjes hebben dus zo hun gronden, maar dat ligt anders voor de veel ingetogener Casanova’s-reeks die er op de tentoonstelling uitspringt als een paasei tussen de boterkoeken. Begin jaren tachtig reisde Mourthé af naar Venetië waar hij zijn zussen en andere vrijwilligers fotografeerde nadat ze onder handen waren genomen door make-upartiest Denis Menendez. Met succes, want sommige foto’s zijn verbluffend mooi en zo zuurstofrijk en gevoelig dat je er de Fetisj-halsbanden weer bij vergeet. Mourthé trekt de registers van het raffinement ver open, roept de geest van Les Liaisons Dangereuses op en rondt elegant af met naar foto’s getransplanteerde naakten van Vélazquez of Watteau. De talloze androgyne figuren in korsetten en 18e-eeuwse kostuums zijn allemaal wat geschaafd door het leven. Maar sexy zijn de Casanova’s weer niet, wat in dit geval niet ligt aan te veel plakwerk maar aan een bevallig gemaskeerd gebrek aan levenslust. Els Fiers

Els Fiers