Gert Meesters
Gert Meesters Stripjournalist voor Knack Focus.

BUENA VISTA COMICS CLUB – Een publiekslieveling is ‘Chico & Rita’ – lees liefde, Cuba en muziek – gegarandeerd, maar de strip komt niet verder dan een afkooksel van de bekroonde animatiefilm.

Javier Mariscal & Fernando Trueba

Oog&Blik & De Bezige Bij, 210 blz., euro 29,9

Expo Garriris van Mariscal, nog tot 23/4, in Galerie Champaka, Brussel.

Misschien doen de namen van Spanjaarden Trueba en Mariscal niet meteen een belletje rinkelen, maar beide heerschappen hebben elk op hun domein al een indrukwekkend palmares opgebouwd. Fernando Trueba won een Oscar voor de beste buitenlandse film als regisseur van Belle époque in 1994. Javier Mariscal behoort dan weer tot het mythische kransje van auteurs die begin jaren 80 in Raw, het vernieuwende striptijdschrift van Art Spiegelman en Françoise Mouly, mochten staan. Zoals andere gelukkigen – zeg maar Charles Burns, Joost Swarte of Ever Meulen – groeide Mariscal tot een referentie uit. Alleen liet hij de strip al snel voor wat hij was. Hij maakte faam in de designwereld: zijn studio ontwerpt logo’s, websites, meubels en zelfs hotels. Uit zijn tekenpen vloeide ook de mascotte voor de Olympische Spelen van Barcelona.

Samen wilden de dikke vrienden Trueba en Mariscal hun liefde voor de Cubaanse muziek omvormen tot een avondvullende animatiefilm, die de toeschouwer blij zou moeten maken, aldus Mariscal. De film bouwt een levenslange romance tussen pianist Chico en zangeres Rita uit volgens de typische verwikkelingen van een treurige liedjestekst uit de jaren 40: passionele liefde, misverstanden en vrijwillige of onvrijwillige scheiding. De muziek en decors van een historisch Havana in warme kleuren tillen de film ondanks de stotterende animatie op een hoger niveau, wat een hele reeks prijzen op filmfestivals meebracht, zoals enkele weken geleden de Publieksprijs op Anima 2011 in Brussel.

Gezien de voorgeschiedenis van Mariscal kon een stripversie niet uitblijven. Het kleurgebruik en de vloeiende lijn spreken ook op papier tot de verbeelding, maar de strip blijft toch een nevenproduct van de film. De nogal schematische tekeningen lijken zo uit de film geplukt, zonder de diepte en de compositie die stripbeelden zouden moeten hebben. Bovenal lukt het Trueba en Mariscal niet om een van de grootste troeven van de film – de Cubaanse muziek – voor deze noodgedwongen zwijgzame boekversie in een grafische ervaring om te zetten.

GERT MEESTERS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content