Chai

‘Alsof er een gematerialiseerde lsd-droom van Gert Verhulst op het podium staat’, zo beschreven we twee jaar geleden onze eerste kennismaking met de Japanse meidengroep Chai, synchroon dansend in hun bubblegumroze uniformpjes op een Catalaans festivalpodium. Van de suikerspinpunk en extatische garagerock die ze toen in het rond strooiden is nog maar weinig te bespeuren op hun derde worp, de eerste voor Sub Pop. Wel overgebleven: mierzoete synthpop, een vleugje disco en Super Mario Bros-beats, aangelengd met r&b en hitsige kermisfunk. End klinkt als Public Enemy dat een feestje bouwt in de lokale sushitent, Ping Pong is het equivalent van een glowstickinvasie in het lunapark, en tijdens It’s Vitamine C huppelt het kwartet aerobicgewijs richting de dancepop van de jonge Kylie Minogue. Snoepgoed dat ook de oren prikkelt.