(HOOG)STANDJES – Dave McKean heeft geen stiff upper lip, maar misschien wel andere stijve lichaamsdelen.

Dave McKean

Silvester, 240 blz., euro 24,95

Engelsman Dave McKean heeft in een kwarteeuw carrière een indrukwekkend palmares bij elkaar getekend – van het onlangs vertaalde Gewelddadige gevallen en andere klassiekers met Neil Gaiman tot en met zijn nog steeds onvertaalde meesterwerk Cages. Door zijn staat van dienst kan hij zich veel permitteren en tot jolijt van de fans van zijn heel diverse illustratiewerk doet hij dat ook met volle overtuiging.

De laatste jaren lijkt hij gebiologeerd door een artistieke weergave van seks. Hij maakte al een bijdrage voor de erotische bundel Eerste keer, maar met Celluloid wijdt hij zowaar een dik boek aan zijn geliefkoosde thema – overigens zonder er woorden aan te spenderen. Het is een beeldverhaal in Alice in Wonderland-stijl geworden. Een vrouw vindt dat ze te lang op haar minnaar moet wachten. Bij gebrek aan beter zet ze dan maar een gevonden filmpje op – de celluloid uit de titel. De film blijkt een stomende weergave van een vrijpartij, waarop de vrouw van pure geilheid door een deur in de wereld van de film stapt. Hetzelfde ritueel van een film in een film herhaalt zich enkele malen, wat voor McKean de aanleiding vormt om elke wereld ook in een andere grafische stijl weer te geven.

McKean begint met een krassige lijnvoering die in Cages de boventoon voerde, maar hij laat ook zijn collagestijl in bordeaux en goud voorbijkomen, naast zwart-witte foto’s en een frietgele, rondere tekenstijl met meer schaduwen. Die stijlwisselingen laten niet alleen de bravoure van de beeldenmaker zien, maar geven elke laag seks waar het personage halsoverkop in buitelt, een eigen karakter.

McKean neemt geen blad voor euhm… het kruis, want mannelijke en vrouwelijke seksuele instrumenten worden vrijelijk geportretteerd in allerlei verschijningsvormen. In zijn pogingen om het verloop van het liefdesspel grafisch weer te geven, is hij niet altijd even inventief. Vijgen en wijngaardslakken vinden wij luie metaforen, maar zijn overgang van een drukke collagestijl naar een sobere zwart-wittekening wanneer de vrouw de zevende hemel heeft bereikt, mag er zijn. Seks is een verhaal op zich in dit artistieke kijkboek vol vieze manieren.

GERT MEESTERS