Pedro Almodóvar met Javier Bardem, Francesca Neri, Liberto Rabal FR-SP 1997 23.40 – CANVAS

Kleurrijke kitsch en uitzinnige camp: je vindt ze volop terug in het vroege werk van Almodóvar. De tendens naar een minder kitscherige stijl manifesteerde zich voor het eerst echt in Carne trémula, een emotionele noirsoap die om verschillende redenen een aparte plaats inneemt binnen het oeuvre van de madrileño.

Rendell. Almodóvar liet zich inspireren door het eerste hoofdstuk van Live Flesh, een roman van de Britse misdaadschrijfster Ruth Rendell. Een primeur, want tot dan toe had hij nog nooit naar een roman teruggegrepen voor een filmbewerking.

Franco.Almodóvar was een sleutelfiguur van de Movida, de beweging die afrekende met de repressie onder de Generalissimo. Hij verwijst hier voor het eerst expliciet naar die periode (de proloog waarin Penélope Cruz in een bus bevalt) om te concluderen dat Franco de strijd definitief verloren heeft.

Buñuel. Van het Hollywoodmelodrama à la Douglas Sirk of John Stahl tot de Tennessee Williamsverfilmingen: de films van Almodóvar bulken van de cinematografische referenties. Hier wordt er twee keer geknipoogd naar Ensayo de un crimen van Buñuel, een van zijn spirituele leermeesters.

Hombres. Almodóvar is de moderne vrouwenregisseur bij uitstek. Toch zijn het de turbulente, door jaloezie gevoede emoties van mannen die centraal staan in dit barok-sensuele melodrama over seks, dood, toeval, waanzinnige passie en vijf personages die allemaal kampen met een schuldcomplex.

Fuse* Pjer Zalica, Bosnië 2003. De rijke Tsjechische zwart-komische traditie schemert nadrukkelijk door in dit kostelijk portret van een dorpje aan de Bosnisch-Servische grens dat zich opmaakt voor een bezoek van Bill Clinton (00.30 – Ned2) Finis terrae *** Jean Epstein, FR 1928. Filosoof-poëet Epstein was een pionier van de Franse avant-garde. Hij brak met die esthetiek toen hij de ruwe natuur en het harde leven van de vissers en zeewieroogsters op de Bretoense archipel Ouessant ontdekte. Met dit documentaire fictiedrama over vriendschap en zelfopoffering wierp hij zich op als een voorloper van het neorealisme (00.55 – Arte) White Heat **** Raoul Walsh, VS 1949. Gangsters met een moederfixatie: James ‘Mr. Dynamite’ Cagney kan erover meespreken in deze monumentale gangsterfilm. Niet alleen Cagneys vertolking als brutale psychoot is onvergetelijk, Walsh’ regie is subliem in zijn strakke efficiëntie (02.05 – BBC2).

(L.J.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content