Een jonge freule wordt pardoes weduwe wanneer haar verloofde op weg naar het altaar verongelukt. Op The Bride scharniert Natasha Khan haar kunstige gezwollenheid voor het eerst op een breed uitgewerkt verhaal.

Je hebt artiesten die hun ziel met een scheermesje strelen en de gevolgen onverdund op hun werk laten druppelen. Anderen nemen een omweg en geven adem aan personages om tot dezelfde psychoanalytische slotsommen te komen. De Brits-Pakistaanse Natasha Khan behoort tot de tweede categorie.

Als Bat for Lashes kroop ze al vaker in de huid van alter ego’s: de blonde femme fatale Pearl op Two Suns (2009), de van binnenuit aangevreten vamp Laura op The Haunted Man (2012). Ook Sexwitch, Khans zijproject met de Britse psychedelische groep Toy, mag niet onvermeld blijven: de titelloze ep van vorig jaar openbaarde een sensuele, naar trance en overgave zuchtende deerne.

En nu? Laura Nyro had precies een halve eeuw geleden al Wedding Bell Blues, maar Khan gaat veel verder. The Bride, haar vierde plaat als Bat for Lashes, is de afwikkeling van een catharsis in een dozijn etappes. Wanneer de protagoniste beseft dat het jawoord haar definitief ontnomen is, vat ze alleen en slechts half zichzelf haar wittebroodsreis aan. Fysiek – in de wagen waarmee ze van de kerk wegstuift – maar ook geestelijk: haar reis passeert onschuld, angst en rouw om uiteindelijk zelfvolmaking te bereiken. En – eind goed – de lakens van een nieuwe liefde.

Klinkt vervaarlijk als het uitgangspunt voor een musical? Die dubieuze discipline spookte inderdaad door Natasha Khans hoofd. Eerst bedacht ze de songtitels, daarna schikte ze die in de juiste volgorde, en pas dan bracht ze het muzikale vlees aan. Goed, die methode garandeert samenhang met een duidelijke spanningsboog. Want vanaf opener I Do gaat het over Honeymooning Alone en Widow’s Peak naar I Will Love Again en In Your Bed – een dramatisch verloop dat de aandacht bevordert.

Mooi, maar dan toch met mate. De bedrukte stemming en het gebrek aan reliëf maken The Bride namelijk hermetischer dan wellicht de bedoeling was. Ook al omdat de tweede plaathelft beduidend armer is aan creatieve zuurstof.

Hoe dan ook, Khan zingt overtuigend en toegewijd. En wie de oren spitst, zal alsnog haar brede muzikale palet opvallen: een lieflijke autoharp, etherische dan wel pulserende elektro, broeierige gothicpop, folk noir en orkestrale penseelstreken.

The Bride mondt uit in goede vooruitzichten. De kritiek ook: ooit moet Bat for Lashes nog beter kunnen.

BAT FOR LASHES ***

The Bride

artpop

Parlophone

DOWNLOAD

I Do

If I Knew

I Will Love Again

KURT BLONDEEL