BRUCE SPRINGSTEEN

BRUCE SPRINGSTEEN ****

The Ties That Bind: The River Collection

rock

Columbia

WAT?

U moest geen duiten bij madame Zsazsa neertellen om van het vijfendertig jaar in roulatie verkerende The River – Bruce Springsteens dubbelelpee uit 1980 – een fors opgeblazen verjaardagseditie te zien aankomen. Et voilà: vier cd’s en drie dvd’s, de Boss is altijd al een gulle gever geweest. En toch is deze zoveelste doos muziekeen zeldzaamheid. Want niet alleen op de reguliere plaat (cd’s 1 en 2) laaien vuur, passie, emotie en inspiratie hoog op, ook zo goed als al het aanvullende materiaal is op dezelfde wijze gezegend. Vandaar: niet alleen een must voor de fan, maar ook voor de nuchtere leek.

GEPREZEN OF VERGUISD?

Ondanks de grote weerklank die Born to Run (1975) en Darkness on the Edge of Town (1978) hadden gevonden, waren Springsteen en zijn E Street-gevolg eind jaren zeventig nog hard bezig een identiteit uit te houwen. Dat vertelt de man zelf in een verse documentaire van Thom Zimny over de totstandkoming van The River (dvd 1). Mede door die ambitie verdween het idee van een enkele plaat al snel in de prullenmand (om nu, gereconstrueerd, op cd 3 inderdaad wat tekortkomingen te etaleren). Een dubbelplaat dus, want ‘it just didn’t sound big enough‘. Niet thematisch – Springsteen mikte op een empathisch werk dat langs leven, liefde, familie en dood dwaalde – en evenmin muzikaal, want het werd tijd dat deze formidabele liveact zowel zijn zotte als ernstige kant ook eens op plaat kon ontvouwen. En het vooruitzicht van twee lp’s, dat zat meteen een stuk comfortabeler om de schouders. Hitsingle Hungry Heart? ‘Geschreven voor het slapengaan, in niet meer tijd dan nodig was om die song te zingen’. The River belandde op één in de Amerikaanse lp-lijsten.

EN VANDAAG?

Met The River was Bruce Springsteen definitief een grote aan het worden. Liefst tweeëntwintig restsongs (cd 4), waarvan de helft onuitgebracht, onderstrepen de kwalitatieve weelde uit die periode. Waarom het wervelende Meet Me in the City, de scheurende instrumental Paradise By the ‘C’ of de aangrijpende sleper Stray Bullet uiteindelijk The River niet haalden? Springsteen, nu: ‘Dat ik het zelf niet weet.’ Een als legendarisch geboekstaafd concert in Tempe, Arizona uit 1980 vult dvd’s 2 en 3.

CUI BONO?

De kapper van Jon Bon Jovi natuurlijk. Want van welk armzalig pensioentje had die man moeten genieten als zijn broodheer Springsteen-thema’s zoals trots en doorzettingsvermogen niet naar populistische hoogtes had gedreven? Fans en schoonmoeders, men kiest ze niet zelf.

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content