Draagt Bright Eyes na negen jaar weer een elpee aan, willen we bij de eerste luisterbeurten alleen horen wat ons eraan tegenstaat. Maar volhouden loont. In Conor Obersts amechtige zang schemeren gaandeweg de achterliggende emoties door. De instrumentale inbreng van Nate Walcott en Mike Mogis lijkt eerst overladen – iemand knijpt zelfs in een doedelzak – maar manifesteert zich uiteindelijk als een fraai, aan Mercury Rev verwant luisterspel. Geloof Oberst evenwel niet wanneer hij toetert dat de kern van de plaat vervat zit in de stuntelige ouverture waarin hij zijn moeder en Spaanstalige ex opvoert. De andere dertien songs zult u wél meermaals willen ondergaan. Zet ook de oren open voor Red Hot Chili Pepper Flea als opgemerkte, maar vooral dienstbare bassist.
Bright Eyes ****
Down in the Weeds, Where the World Once Was
indierock/folk
Dead Oceans
Stream
One and Done
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
