Woensdag 23/5, 20.40 – Canvas

Er is vandaag niet bepaald een gebrek aan hoogstaande dramareeksen uit de Verenigde Staten. Het aanbod begint zelfs zo uitgebreid te worden dat het nauwelijks nog te overzien is. Maar als een niet-ingewijde ons vandaag zou vragen welke serie hij of zij absoluut moet bekijken, dan zou niet Mad Men, Boardwalk Empire of True Blood de eerste titel zijn die in ons opkomt, maar Breaking Bad. De reeks over leraar chemie Walter White die te horen krijgt dat hij terminaal ziek is en dan maar drugs begint te dealen om zijn behandelingen te betalen, heeft alles wat je van goede tv kunt verwachten, en meer. De elementen van de succesformule op een rij:

W(ANHOOP) Het hoofdbestanddeel. Op zich lijkt Breaking Bad een doorslagje van Weeds, de komische reeks over een huisvrouw die na de dood van haar man marihuana begint te dealen om rond te komen (waarvan trouwens deze week op Acht het vijfde seizoen begint). Maar die serie blijft ondanks het donkere uitgangspunt altijd heel lichtvoetig, terwijl Breaking Bad – een uitdrukking die zoveel betekent als ‘de wet breken’ – heel snel duistere wegen inslaat. Alles vertrekt uit de wanhoop die Walter White voelt als zijn dokter hem vertelt dat hij aan terminale longkanker lijdt: door het idee dat hij zijn vrouw en zoon met een financiële put zal achterlaten, moet hij meedogenloze keuzes maken en hoe verder hij gaat, hoe dieper hij wegzinkt. Een paar afleveringen ver zit er bijvoorbeeld al een concurrent in zijn kelder opgesloten en krijgt Walter de taak om af te wegen of hij de man al dan niet zal laten leven. Ook al is zijn gedrag niet goed te praten, toch kun je zijn beweegredenen altijd begrijpen, zodat Breaking Bad als afdaling in de krochten van de menselijke psyche onovertroffen is.

V(ISIE)Breaking Bad is een redelijk goedkope serie, toch naar Amerikaanse maatstaven en vergeleken met de producties uit de HBO-stal. Wat de makers op visueel vlak doen met de middelen die ze tot hun beschikking hebben, is bij momenten verbluffend. Al van bij de allereerste scène – een broek die uit de lucht komt dwarrelen, gevolgd door een camper die door de woestijn raast – slagen ze erin om je in je zetel te spijkeren, en elke aflevering bevat minstens wel één scène die zo sterk is dat je mond openvalt. Inhoud en vorm sluiten ook perfect op elkaar aan, zoals in de beelden van de zonovergoten woestijn van Albuquerque die de nietigheid van Walter en zijn partner in crime Jesse Pinkman benadrukken.

H(UMOR) Omdat de thematiek zo zwaar op de hand is, kan het geen kwaad dat er in de reeks af en toe wat te lachen valt. Maar wees gewaarschuwd: ook de humor in Breaking Bad is van de meer duistere soort. De grapjes over hoe Walter en Jesse eigenlijk helemaal niet geschikt zijn voor de drugshandel en allerlei beginnersfouten maken, zullen wellicht niemand choqueren, maar de aflevering waarin een lijk in een badkuip wordt opgelost, kan voor meer deining zorgen. Zolang u geen tv-programma’s verkiest waar u met het hele gezin naar kunt kijken, is Breaking Bad niet te missen.

(S.W.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content