Artcore – Je hoeft niet stilletjes naar de computer te sluipen om hardcore porno te zien. Ook galerieën en musea bulken van het bloot, zoals nu weer Witte de With met het gêneloze ‘Bodypoliticx’.

Witte de With, Witte de Withstraat 50 in Rotterdam, tot 16 december. www.wdw.nl

Vorig jaar serveerden Tate en het Berlijnse KW kunst van het meest expliciete soort. Na Destricted (Tate), een serie korte pornofilms van kunstenaars als Matthew Barney en Marina Abramovic volgde Into Me/Out of Me (KW), een groepsshow met een, ahum, hoge penetratiefactor. Maar tot zover de flauwiteiten, want dit jaar besloot Witte de With het wat realistischer op te dienen. In plaats van alleen kunst werd geopteerd voor een mix van kunst en onvervalste porno, gelardeerd met een aantal socioculturele vragen. Het resultaat is een intrigerende maar niet erg lichtvoetige expo die alsmaar directer wordt en in crescendo eindigt.

De selectie is relevant en gespierd, waardoor BODYPOLITICX behalve een publiekstrekker ook artistiek solide is, en de ongecensureerde aanpak valt eveneens te verdedigen. Kunstenaars bedienen zich dezer dagen continu van pornobeeldtaal. Het concept is hot en dat wordt op BODYPOLITICX meer dan duidelijk. Opvallend is dat er weinig obscuriteiten te zien zijn, en veel kunst die al vaker in de kijker liep, zoals de pin-up met baard van Zoe Leonard, de extatische Dorothy Iannone uit I Was Thinking of You III en Seven Figures of de neonorgie van Bruce Nauman. Olaf Metzel bijt de spits af met Turkish Delight, een bronzen moslima die op een hoofddoek na in haar blootje staat.

Na een reeks intellectuele omzwervingen vind je Sadistopia van Joep Van Lieshout, een seks-, hijs- en pijninstallatie met veel leren riempjes en ijzeren staven in allerlei maten. Terence Koh is van de partij met een beklemmend narcistische sm-film en Robert Mapplethorpe met homo-erotische foto’s, waaronder een portret van een klein blond jongetje. De Franse contrabeweging Panic Qulture toont fijn getiteld werk als How to Ass Ejaculate en Le fabuleux destin d’Amélie Putain, en als afsluiter is er een muur van professioneel ingeblikte pornofilms, al dan niet met kunstenaars in de heldenrol. Niet iets wat je dolgraag in groep nuttigt, maar als tentoonstelling in de categorie adult zeker overtuigend.

Els Fiers

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content