Maandag 30/1, 20.35, VTM
Met een onbekende trouwen tot de dood (of de scheiding) hen scheidt: met gemiddeld 960.000 kijkers per aflevering kon een tweede seizoen van Blind getrouwd niet uitblijven. Hoewel slechts een van de drie koppels uit de eerste reeks zijn wittebroodsweken overleefde, stelden maar liefst 2800 Vlamingen zich kandidaat om onder begeleiding van wetenschappers met een volslagen vreemde in het huwelijksbootje te stappen. Professor Gert Martin Hald, ook al expert in de Deense versie van het programma, had die uitkomst enigszins verwacht. ‘Wereldwijd houdt ongeveer een derde van de koppels het op de lange termijn vol’, zegt de klinisch psycholoog.
Toen men het eerste seizoen van Blind getrouwd in Denemarken wilde uitzenden, was daar heel wat om te doen. Na drie seizoenen is het wel een succesconcept geworden.
GERT MARTIN HALD: Het werd zelfs behandeld in het parlement. Sommigen vroegen zich af of de overheid het programma, dat op de openbare omroep zou komen, wel moest financieren. Ze vreesden dat Blind getrouwd een nieuwe Big Brother of Temptation Island zou worden. Trash television. Vanaf de eerste aflevering verstomden die stemmen. Naar verluidt was dat ook in België het geval?
We pleiten schuldig.
HALD: Zo dacht ik ook in het begin. Toen ze me belden met de vraag of ik wilde meewerken, lachte ik en hing op. Ze probeerden opnieuw, en na enkele gesprekken raakte ik ervan overtuigd dat het een totaal ander programma zou worden.
Onbekenden laten huwen voor de camera: het is allicht niet evident om dan jezelf te blijven.
HALD: De camera heeft een ontzettend grote invloed. We vragen mensen om met iemand te trouwen die ze niet kennen en om in de vijf weken die daarop volgen gevoelens voor elkaar te ontwikkelen. Vervolgens laten we hen beslissen of ze samenblijven. Met de camera in hun kielzog durven mensen zich weleens sympathieker voor te doen dan ze zijn. (lacht) En soms verhindert het hen om echt hun mening te zeggen of dingen op te rakelen die wat moeilijker liggen.
Waarom moeten we meer rationeel omgaan met de liefde?
HALD: Het liefdesmodel in de westerse samenleving is te dominant. Je wordt eerst verliefd en je bouwt daarna een relatie op: dat is hoe het werkt. Dat maakt het moeilijk om andere modellen een kans te geven. Vergeet niet dat wereldwijd de helft van alle huwelijken gearrangeerd is. Die koppels zijn misschien niet verliefd, maar leren elkaar wel graag zien en zijn even gelukkig.
Dat blijft een controversieel idee.
HALD: Westerlingen zien dat als geforceerde huwelijken, ook al gaat het om een vrijwillige keuze. Het is misschien niet zo leuk als eerst verliefd zijn, maar uit de statistieken blijkt dat verliefde koppels niet beter standhouden, integendeel. Enkel op emoties afgaan is misschien niet de beste keuze als je een relatie op langere termijn voor ogen hebt. Ik vind dat mensen hun buikgevoel moeten volgen.Maar gebruik zeker ook je hersenen.
JORIK LEEMANS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
