Je moet het maar durven: in een nationale weekendbijlage als niet geheel onhippe student er prat op gaan nog steeds dialogen uit Samson te kunnen debiteren. Inderdaad: Samson. Blijkens het artikel in De Standaard van 18 september is de kinderreeks van Studio 100 tegenwoordig het populairst onder twintigers. Een van de vrouwelijke fans gebruikt de show rond de moeilijk articulerende bobtail zelfs als voorwendsel om te proclameren dat ‘vroeger alles beter was’. Het is zelfs geen taboe meer om het over de ‘ Samson-generatie’ te hebben. Ondergetekende was óók kind in de jaren 90, maar voor alle duidelijkheid: dergelijk Samson-fanatisme is mij vreemd.

Waar is het fout gelopen? We leven in een tijdvak waarin kwaliteitsfictie op tv allang geen utopie meer is. De beste dramareeksen ( The Sopranos, The Wire, Mad Men, Deadwood …)kunnen wedijveren met de sterkste cinemareleases. De oprecht grappige comedyseries die het voorbije decennium naam maakten ( Curb Your En-thusiasm, The Office, Extras, Arrested Development …) zijn niet meer op één hand te tellen. En ook voor animatie (het onvermijdelijke South Park, The Boondocks, Metalocalypse, MonkeyDust …) zijn het gouden dagen. Het lijkt op een gemakzuchtige vorm van nihilisme om nu als twentysomething met fookin’Samson te gaan dwepen.

Voor één argument ben ik enigszins vatbaar. Onmiskenbaar speelt nostalgie een grote rol in de herwaardering van Samson. Als u óók midden jaren 80 geboren bent, herinnert u zich ongetwijfeld nog die druilerige zondagochtenden waarop u zich, blootsvoets en enkel uitgedost in dat vale pyjamaatje van de Ninja Turtles, vol verwachting voor de buis installeerde om mevrouw Praline, meneer Spaghetti, Samson et les autres te groeten. Toen leende het programma zich inderdaad het best tot uw intellectuele capaciteiten, nu is het niets meer dan romantisering. En het onbekommerde verleden waarmee Samson wordt geassocieerd, garandeert allerminst dat vroeger alles beter was.

Het meest beschamend aan de hele adoratietrip is misschien nog het feit dat Samson nooit baanbrekend was. Jawel, het was een van de eerste kinderprogramma’s waarin een homoseksuele kapper een prominente rol opeiste. Misschien kaartte het ook wel als eerste de problematiek van LAT-relaties aan – of waren Marlèneke en Bobientje slechts hersenspinsels? En er valt ook iets te zeggen voor de satirische manier waarmee de onkunde van een burgemeester werd geschetst. De waarheid is dat Samson altijd Studio 100-bandwerk is geweest, met dialogen, personages en verhaallijnen op maat van de kleutergeest.

Er is niets mis met het onderkennen, ja zelfs omhelzen, van uw innerlijke kleuter, maar sommige dingen hebben op een bepaalde leeftijd echt hun houdbaarheidsdatum overschreden. Dat is het geval met plasticine, zandbakken én Samson. Word wakker, zeg! Grow up! En organiseer eens een The Sopranos-marathon.

Laurens Bouckaert

‘Er is niets mis met het omhelzen van uw innerlijke kleuter, maar sommige dingen hebben op een bepaalde leeftijd hun houdbaarheidsdatum overschreden.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content