Roel van Bambost (ANG LEE – BROKEBACK MOUNTAIN)

Spielberg wordt de sleutelfiguur. Ofwel wil men hem belonen voor zijn lef, ofwel knapt men af op het controversiële karakter van Munich en wordt het toch Ang Lee, hoewel ik zijn regie eigenlijk nog het minst opvallende vind aan Brokeback Mountain. Mijn persoonlijke voorkeur gaat daarom uit naar Clooney. Die heeft een intense acteursfilm gemaakt met een niet mis te verstane politieke boodschap. Dat de Academy zichzelf graag bewierookt als een sociaal voelende organisatie pleit in zijn voordeel, al maak je bij de bookmakers meer kans met Ang Lee.

Ward Verrijcken (BENNETT MILLER – CAPOTE)

Sense and Sensibility, Crouching Tiger, Hidden Dragon en nu het meesterlijke Brokeback Mountain: ondanks dat imposante cv heeft Lee nog nooit een Oscar gewonnen – een voordeel, zeker nu zijn nieuwste film heel wat teweeggebracht heeft in Amerika. Lee wint dus verdiend, al mocht ook David Cronenberg genomineerd worden voor A History of Violence.

Peter Van Camp (PAUL HAGGIS – CRASH)

Ang Lee heeft dit jaar alle regieprijzen al binnengerijfd en bovendien hád hij al een Oscar moeten krijgen voor Sense and Sensibility en Crouching Tiger, Hidden Dragon. Noteer hem dus maar als nu al zekere winnaar. Wie ook een nominatie had verdiend is Fernando Meirelles voor The Constant Gardener.

Jan Verheyen (GEORGE CLOONEY – GOOD NIGHT, AND GOOD LUCK)

Het wordt Ang Lee, simpelweg omdat het zijn beurt is. Voor debutant Bennett Miller is het nog te vroeg. Paul Haggis is verdienstelijk, maar heeft vorig jaar nog maar de prijs voor beste scenarist gewonnen voor Million Dollar Baby. Spielberg heeft deze Oscar enkele jaren geleden gekregen, dus is er geen dwingende reden meer om hem alweer te honoreren, en George Clooney heeft weliswaar een zeer goeie, maar helaas te kleine acteursfilm gemaakt. Wie misschien ook een nominatie had verdiend, is Michael Haneke. Niet dat ik een onvoorwaardelijke fan ben, maar zijn regie in Caché vond ik toch wel apart.

Patrick Duynslaegher (STEVEN SPIELBERG – MUNICH)

Ik heb nooit begrepen hoe je een film kunt loskoppelen van zijn regisseur – een film regisseert tenslotte zichzelf niet – dus wat mij betreft lopen die twee categorieën altijd synchroon. Ik ben aangenaam verrast dat de Academy die redenering dit jaar ook volgt – dat is uitzonderlijk. Ang Lee wint dus de Oscar, en dat is volkomen terecht: hoewel de film de westernmythologie op zijn kop zet, is Brokeback Mountain een prachtvoorbeeld van classicistische cinema. Vooral Lees quasi onzichtbare mise-en-scène – de manier waarop hij zich als het ware wegcijfert in functie van thematiek, drama en acteurs – is ronduit schitterend.