Benzinho

Hoe vermoeiend is het om in elke scène een tuba te dragen? Dat vraag je je af wanneer de jonge Rodrigo een uur ver in het Braziliaanse Benzhino nog altijd zijn gigantische instrument meezeult. Zónder draagkoffer en mét komische onhandigheid. Het vertelt veel over Gustavo Pizzi’s komische drama. In zijn tweede film heeft namelijk iedereen een last te dragen. De ene tobt om zijn slecht draaiende copy- en bookshop of haar agressieve man, de andere barst van talent voor handbal. Vooral met dat laatste heeft Irene het moeilijk. Als moeder van vier heeft zij immers het grootste gewicht te torsen, iets wat ze met veel liefde en overgave doet. Wanneer haar oudste zoon Fernando een aanbod krijgt om in Duitsland te gaan spelen, krijgt ze echter te kampen met een prematuur legenestsyndroom. Door dit nakende vertrek schakelt de Braziliaanse cineast het gezinsleven van Irene in overdrive, om zo het meanderende verhaal – dat hij samen met hoofdrolspeelster en ex-vrouw Karine Teles schreef – met zijn drukke, hyperrealistische sfeerschepping leven in te blazen. Maar naast de kleurrijke fotografie, de propvolle settings en de hectische klankband is het vooral Teles’ indrukwekkende, complexe rol die van Benzinho een sfeervol en komisch drama maakt. Met haar expressieve vertolking houdt zij deze wervelwind van een familiekroniek immers knap in het gareel.