Maandag 20/2, 21.10 – Canvas

Het hoeft niet altijd wielrennen of voetbal te zijn in Belga Sport. Ook andere disciplines kunnen best flitsend zijn en grote helden tewerkstellen. Deze week zoomen redacteur Bart Matthys en zijn collega’s in op de uitzonderlijke carrière van tafeltennisser Jean-Michel Saive.

Saive is al meer dan een kwarteeuw actief en trekt straks opnieuw naar de Olympische Spelen. Waarover gaat zijn ‘Belga Sport’?

BART MATTHYS: Samen met regisseur Guillaume Graux hebben we besloten om ons op het prille begin te concentreren, Saives weg naar de top. Die loopt van het begin van de jaren tachtig tot halfweg jaren negentig, toen hij Europees Kampioen werd. Hij won toen van Jan-Ove Waldner, een Zweeds supertalent. Hun clashes werden wel eens vergeleken met die van tennissers Björn Borg en John McEnroe. Niet dat Saive ooit scheidsrechters heeft uitgescholden. Hij heeft dezelfde expressieve en combattieve stijl, waarmee hij lijnrecht tegenover die onverstoorbare Zweed stond. Je mag vooral niet onderschatten hoe tafeltennis ook psychologisch wordt uitgevochten. Eén aarzeling kan beslissen over winst of verlies.

Is het zijn harde werk dat Saive zo bijzonder maakt?

MATTHYS: Onder meer. Hij heeft ook een ongelooflijke winnaarsmentaliteit – zelfs een spelletje stratego speelt hij op leven en dood. Hij komt uit een door tafeltennis bezeten familie. Vooral moeder Saive heeft er haar levenswerk van gemaakt om tafeltennis in ons land vanuit de marge tot wereldniveau te tillen. Toen zij en haar echtgenoot nog speelden, gingen de wedstrijden door in rokerige achterzaaltjes. En dan is er natuurlijk nog Mister Wang.

Mister Wang?

MATTHYS: Een Chinese tafeltenniscoach die Jean-Michel Saive geweldig veel heeft bijgebracht. Op aandringen van de familie Saive is hij uit China overgekomen om het hoofd te worden van de tafeltennisbond. In eigen land is Wang nu een beroemdheid, precies om wat hij met België heeft klaargespeeld. Hij is erin geslaagd een onwaarschijnlijk land naar de wereldtop van het tafeltennis te brengen.

Het was wellicht geen sinecure om het beginverhaal van Saive te illustreren?

MATTHYS: Dat is nog behoorlijk goed meegevallen, met dank aan de familie Saive. Vader Saive is erg nauwgezet en heeft van bij het begin alle mogelijke foto’s en artikels bijgehouden. Zodra moeder Saive doorhad dat haar zoon echt talent had, is zij verslagjes beginnen te maken van al hun wedstrijden. Doordat ze die telkens ook aan de Waalse kranten bezorgde, zijn berichten over zijn prestaties de media binnengesijpeld. In 1982 werd al de eerste tv-reportage gemaakt, door de Luikse afdeling van de RTBF. Verder hebben we ook gewerkt met een speciale camera, om met extreem vertraagde beelden te tonen hoe er op zo’n balletje met effect gespeeld wordt. Met het blote oog kun je dat vaak niet waarnemen. Zo tonen we hoe intens en op het scherp van de snede pingpong gespeeld wordt.

Was het gemakkelijk om dit tafeltennisverhaal op de agenda van ‘Belga Sport’ te krijgen?

MATTHYS: Helemaal in het begin stuitten we wel op enige scepsis, maar Saives verhaal wist iedereen toch snel te overtuigen. Ik hou er wel van om mij in een minder bekende sportwereld te verdiepen. Zo heb ik ook de aflevering over ruiter Jos Verbeeck gemaakt. Woestijnvis heeft trouwens iets met tafeltennis: er zal altijd een speeltafel in ons gebouw staan, een van de eerste heb ik zelf nog binnengebracht.

(H.V.G.)