Fluitende kogels en… Nee, toch vooral fluitende kogels in Michael Bays oorlogsspektakel 13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi.
Van de man achter Bad Boys (1995), The Rock (1996), Armageddon (1998) en Transformers een tot en met vier – met een vijfde op komst – verwacht je niet meteen een diepgaand onderzoek naar de verregaande privatisering van de Amerikaanse strijdkrachten. Met 13 Hours serveert Michael Bay een weinig subtiele ophemeling van de ‘arme stakkers’ die nooit medailles krijgen voor het heroïsche werk dat ze als private contractors verrichten in conflictgebieden waar de Verenigde Staten officieel niet militair aanwezig zijn.
Het is dus vast geen toeval dat Donald Trump al een zaal afhuurde en gratis tickets uitdeelde voor dit zogenaamd compleet objectieve en apolitieke verslag van wat er gebeurde in de nacht van 11 september 2012, toen het Amerikaanse consulaat in het Libische Benghazi werd aangevallen. Is 13 Hours met zijn gedepersonaliseerde vijanden, machohelden en antioverheidsretoriek dus een veeleer rechtse film? Yes, sir! Maar laat dat geen bezwaar zijn. Howard Hawks’ Rio Bravo (1959) of Don Siegels Dirty Harry (1971) zijn ook niet bepaald communistische manifesten, en die zou u elke week moeten bekijken. Bovendien wordt er in 13 Hours effectief niet erg veel over politiek gepraat. Er wordt überhaupt niet veel in gepraat. Er wordt vooral veel in geschoten. En de kogels komen inderdaad van links én rechts.
Of dat valt toch te vermoeden. Want wat je ook niet mag verwachten van de regisseur van Bad Boys II (2003) en Pearl Harbor (2001) zijn actiescènes die enige temporeel-spatiale continuïteit respecteren. Michael Bays visuele stijl, door critici ‘Bayhem’ gedoopt, draait volledig rond dynamiek en wordt zonder enige visie toegepast op eender welke scène. Personages introduceren? Low angle shot, camera rond laten draaien en razendsnel monteren. Actiescène? Low angle shot, camera rond laten draaien en razendsnel monteren. Dialoogscène? Low angle shot, camera rond laten draaien en razendsnel monteren. Wordt snel saai, niet? Geen nood, hij doet het ook af en toe met een high angle shot. En zijn camera-volgt-een-vallende-bomshot – zijn handelsmerk – zit er ook weer in!
Dat het van een twijfelachtige smaak getuigt om dezelfde opgefokte ADHD-stijl van actiefantasieën als Armageddon, Transformers of Bad Boys ook toe te passen op historische drama’s als 13 Hours of Pearl Harbor: tot daar aan toe. Maar dat die posttraumatische stress veroorzakende videoclipstijl die eigenlijk dient voor reclamefilmpjes, trailers en ander beeldmateriaal van maximaal enkele minuten hier gebruikt wordt voor een tweeënhalf uur durende schietpartij is onvergeeflijk.
Waarom dan toch nog een sterretje prikken op het uniform van soldaat Bay? Omdat de man steevast stijlvast blijft. Hoe lelijk en irritant die stijl ook wezen mag.
13 HOURS: THE SECRET SOLDIERS OF BENGHAZI *
Michael Bay met John Krasinski, James Badge Dale, Pablo Schreiber
SAM DE WILDE
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
