ÁTAME! ***

VICTORIA ABRIL in 'ÁTAME!'. De muze van Almodóvar - en terecht.

Zaterdag 5/11, 23.00 – CANVAS. Pedro Almodóvar, SP 1990.

De rebelse regisseur van de Spaanse queer cinema was Almodóvar al lang niet meer toen hij de jaren 80 met Átame! vaarwel kuste. Matador, La ley del deseo en Mujeres al borde de un ataque de nervios hadden van hem een Europese meester met internationale auteurstatus gemaakt. Dat hij ook sterk beïnvloed was – en is – door melodrama’s en horrorfilms uit Hollywood, zie je in Atame!. Dit atypische en donkerromantische ‘sprookje’ handelt over twee van zijn favoriete thema’s: de familie en passie binnen een extreme relatie.

Die cinematografische erfenis hoor je in de door Ennio Morricone gecomponeerde striemende score, die knipoogt naar de muziek van Bernard Herrmann voor Psycho. Bovendien zijn er ook gelijkenissen tussen de twee hoofdpersonages: net zoals Norman Bates in Hitchcocks klassieker draagt Ricky een pruik en is hij psychologisch gestoord. Op zijn eerste vrije dag na tweeëntwintig jaar internering begint hij – met fake haardoos – een actrice te stalken.

De rol van de vurige, maar ook kwetsbare Ricky wordt gespeeld door Antonio Banderas, die met deze rol naar het sterrendom gekatapulteerd werd. Ook voor de al even sexy Victoria Abril, die de aan drugs verslaafde B-film- en pornoactrice Marina vertolkt, betekende deze film een doorbraak. Na Carmen Maura werd zij zelfs even het nieuwe gezicht van Almodóvars cinema, terwijl Banderas pas vorig jaar met La Piel que Habito weer in een van zijn films opdook.

In deze licht subversieve variant op The Beauty and the Beast breekt de gewelddadige Ricky de flat van Marina binnen, omdat hij haar na een enkele onenightstand nog steeds als lustobject ziet. Vervolgens ontvoert hij haar en bindt hij haar vast, in de hoop dat zij even verliefd op hem wordt als hij op haar. Het startschot van een bondagecaprice in uitbundige kleuren en gestileerde vormgeving? Wat begint als een licht geschifte SM-amour fou evolueert naar een melo over het Stockholmsyndroom. Almodóvar gaat zelfs even de sensuele toer op in een caleidoscopische vrijpartij, volgens de grote Elia Kazan een van de beste seksscènes ooit.

Spanjes bekendste provocateur heeft Átame! ook slim opgevat als een plezierige spot op de dunne lijn tussen fictie en realiteit en de sociale conventies rond huwelijk, gezin en liefde – zie de subtiele film-in-de-filmmotieven en de kitscherig gebruikte religieuze iconografie. Meer dan een commentaar op de onderwerping van de vrouw is dit een ironische en tegendraadse ode aan de sterke man die voor zijn geliefde zijn leven op het spel zet. Toch toont Almodóvar zoals steeds een enorme affectie voor vrouwen en vooral – al dan niet metaforische – moeders. Leuk detail: zijn eigen moeder speelt Abrils mama.

LUC JORIS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content