Amenra

Riffs, verdriet, repeat: Amenra in drie woorden. Met een ongehoord disrespect voor trommelvliezen smeedt het vijftal uit Kortrijk metaalwerk uit zielspijn, een procedé waarvan het resultaat live zodanig hard binnenkomt dat het op plaat iets minder dwingend klinkt. Dat stramien wordt op mis nummer zes doorbroken: door de akoestische zijstapjes die de band heeft gezet, is hun rudimentaire sound geschakeerder en klauwt de zanger in Colin Van Eeckhout zich uit de schaduw van zijn krijsende alter ego. Gevolg: meer dynamiek, strakkere spanningsbogen en met A Solitary Reign zelfs een hymne voor rusteloze stervelingen. ‘Mijn hemel bloedt regen’, prevelt Van Eeckhout in een interludium dat de muur van geluid slecht. Mass VI bloedt kathedralen van songs, zeggen wij daarop.