Léa Seydoux is jong, Frans en sexy, combineert acteren met modellenwerk én is goed op weg om zich zowel tot Hollywood- als arthouseprinses te kronen. Een têtê-à-tête met de spontane ster van het kostuumdrama Les adieux à la reine. ‘Ik ben niet erg method, vrees ik.’
Léa Seydoux mag de voorbije jaren dan allerlei glossy magazines en reclameposters hebben gesierd – bij voorkeur in verleidelijke poses – haar een model noemen, doe je beter niet in haar charmante, verrassend verlegen gezelschap. ‘Ik weet niet waar mensen dat vandaan halen’, countert de 26-jarige Française. ‘Ik heb wel wat modeshoots gedaan, maar ik ben en blijf een actrice.’ En wie haar cv uitvlooit, zal dat beamen. Weinig actrices kunnen op haar leeftijd claimen in Hollywoodhits van Quentin Tarantino, Ridley Scott, Woody Allen als Brad Bird te hebben gespeeld, laat staan dat ze kunnen pronken met arthousefilms van Catherine Breillat, Christophe Honoré, Jessica Hauser en wijlen Raúl Ruiz.
Als kleindochter van Jérôme Seydoux – ooit directeur van het legendarische Franse filmhuis Pathé – heeft la belle Léa de liefde voor ‘le septième art’ met de paplepel meegekregen. Niet alleen wij voorspellen haar een mooie toekomst, ook vakbladen als Variety en Hollywood Reporter geloven dat het beste nog moet komen. Zo is ze vanaf volgende week te zien in het (pseudo)historische, volledig in Versailles gedraaide kostuumdrama Les adieux à la reine van de Franse veteraan Benoît Jacquot. Seydoux hult zich in de jurken van de volgzame vertrouwelinge van koningin Marie-Antoinette (Diane Kruger) aan de vooravond van de Franse Revolutie.
‘Ik denk niet dat de aristocratie besefte wat hen te wachten stond toen de Bastille werd bestormd’, meent Seydoux. ‘Ook mijn personage Sidonie niet. Ze is dan wel van bescheiden komaf, ze adoreert de koningin blind – mét gevaar voor eigen leven. Als je jaren binnen de muren van Versailles woont, is het normaal dat je geen idee meer hebt van wat er in de echte wereld leeft. Dat was het probleem van de elite van toen, maar ook van die van nu. Zouden bankdirecteurs nog weten wat een brood kost?’
Je bent opgegroeid in het producentenmilieu en bent al vanaf je twintigste succesvol als actrice en model. Hoe blijf jij met beide voeten op de grond?
LÉA SEYDOUX: Daar zorgen mijn ouders en vrienden wel voor. De meeste van mijn vrienden zitten niet in de filmbranche. Ik doe meestal zelf boodschappen, en weet dus heus wel wat een brood kost. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, ben ik helemaal geen glamourgirl. Enkel voor film- en modeshoots draag ik make-up en mooie kleren. Daarbuiten hou ik het liever gewoon. Op straat word ik zelden of nooit herkend, zelfs niet in Parijs. Hopelijk blijft dat zo.
Als je nog vaak in blockbusters als ‘Mission: Impossible’ speelt, wordt dat wel lastig. Wat doe je liever: een Hollywoodfilm of een arthousedrama?
SEYDOUX: Ik kies mijn films in functie van de regisseur. Dat is het enige wat telt. Mission: Impossible is pure ontspanning met veel actie en special effects, maar dan wel geregisseerd door Brad Bird, de vakman achter geniale Pixarfilms als The Incredibles en Ratatouille. Hollywood kan even grote kunst maken als Europese auteurs, al is zo’n actiefilm door de fysieke aanpak wel makkelijker. Europese films zijn doorgaans realistischer, wat van een acteur meer intimiteit en inleving vergt.
En een kostuumdrama als ‘Les adieux à la reine’?
SEYDOUX: Dat valt mee. Omdat je een kostuum draagt. Het klinkt banaal, maar dat maakt het makkelijker om je in te leven. Wat is acteren anders dan een uit de hand gelopen verkleedpartij? Je moet wel je tekst kennen en weten wat er zich tijdens de Franse Revolutie heeft afgespeeld, als je wil dat mensen ontroerd worden en je personage geloven. Maar je hoeft niet maanden aan een stuk in achttiende-eeuwse jurken te slapen of elk boek over Marie-Antoinette te lezen. Ik ben niet erg method, vrees ik. (Lacht) Ik ben bijna rechtstreeks van Mission: Impossible naar de Zwitserse Alpen gevlogen om daar L’enfant d’en haut van Ursula Meier te draaien om vervolgens zonder al te veel voorbereiding in Versailles te belanden voor Les adieux à la reine. Als actrice moet je het moment beleven.
Je ouders en grootouders zijn beroemde producenten. Heb je altijd actrice willen worden?
SEYDOUX:Pas du tout. Als kind wilde ik zangeres worden. Ik heb muziek gestudeerd aan het conservatorium van Parijs. Misschien doe ik ooit nog wel een musical. Mijn ouders hebben me in elk geval nooit gepusht. Integendeel. Aangezien ze in de branche zitten en veel acteurs kennen, weten ze hoe lastig het is om een publiek figuur te zijn.
Omdat je met je imago begaan bent?
SEYDOUX: Ook, maar vooral omdat ik erg verlegen ben. Ik sta op mijn privacy. De eerste opnames van Mission: Impossible heb ik verknald omdat ik voortdurend aan het blozen sloeg. Tom Cruise, die grote ster uit Hollywood, stond naast me en sprak me aan. Stel je voor! Gelukkig wen je aan alles, zelfs aan Tom Cruise. (Lacht)
LES ADIEUX À LA REINE
VANAF 21/3 IN DE BIOSCOOP.
DOOR DAVE MESTDACH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
