JAN GAAT NAAR DE FILM. Regisseur Verheyen ventileert ongezouten en ongenuanceerd zijn visie op de Vlaamse en internationale filmgeschiedenis.

Jan Verheyen, Borgerhoff & Lamberigts, 192 blz., euro 19,95.

De carrière van Jan Verheyen leest als een Amerikaanse droom. Is er iets in de filmwereld wat de man níét heeft gedaan? Van filmcriticus (onder de nom de plume Max Rockantansky), festivaldirecteur (van het na enkele edities ter ziele gegane Filmfestival van Knokke), kenner van het ‘betere’ B- en Z-filmwerk (ten bewijze de verschillende Nachten van de Wansmaak) over distributeur (zie het samen met Mark Punt opgerichte Independent Films), bioscoopuitbater, producent, senior vice president international distribution bij Polygram in Londen tot BV, bezieler van Faits Divers (VTM) én regisseur. Is dit cv relevant voor Verheyens boek? Absoluut. Verheyen ademt film – zij het niet altijd het soort films dat als kwalitatief hoogstaand wordt omschreven. Verheyen benadert zijn geliefde medium met het enthousiasme van een kind, maar bekijkt het ook met de commerciële ogen van een producent, distributeur en exploitant.

Staat het succes aan de kassa of het aantal bezoekers van een film synoniem voor kwaliteit? Voor Jan Verheyen wel. Maar zoals hij zijn megalomane titel in het voorwoord meteen relativeert, zo komt hij er tevens voor uit dat de geuite meningen en visies wel degelijk die van hem zijn. Hij schrijft ook dat ‘de beste film aller tijden, deze is die jij het beste vindt’. Tja, over smaken en kleuren wordt bijgevolg spreekwoordgewijs niet gediscussieerd.

FILM vangt aan met een snelcursus internationale filmgeschiedenis om vervolgens stil te staan bij het ABC van de Vlaamse film. Een – uiteraard – sterk persoonlijk gekleurd ABC. Zo krijgen bijvoorbeeld Koen De Bouw en Koen De Graeve een hoofdstukje, maar is het vruchteloos zoeken naar pakweg Matthias Schoenaerts. Producenten als Antonino Lombardo of Tomas Leyers ontbreken en voor vrouwen is al helemaal geen plaats. Of toch. Edith Kiel krijgt een apart hoofdstukje. Patrice Toye, Fien Troch, Caroline Strubbe en Hilde Van Mieghem moet je echter zoeken onder Vlaamse Vrouwen, een hoofdstuk dat met een citaat van Marc Didden ook ‘de generatie zonder publiek’ wordt genoemd.

Onbekend is onbemind? In Hollywoodtermen alvast wel. Verheyen windt er geen doekjes om dat hij de grote Hollywoodnamen in zijn hart draagt. U leest dan ook over film volgens Jan Verheyen. Te nemen of te laten. Leuk is het wel.

PIET GOETHALS